...กายอยู่ห่างคนละฝั่งฟากฟ้า ท้องนภาไกลสุดจะคาดหวัง เมฆลอยคว้างบริสุทธิ์ดุจกลุ่มควัน อาทิตย์พลันโดดเด่นสว่างไกล ...หากฝนพรำแดดออกเกิดสีรุ้ง ธรรมชาติปรุงแต่งความสดใส แมลงปอบินผีเสื้อโบยกลางพงไพร ยอดหญ้าไหวลู่ลมดูงดงาม ...เมื่อความมืดมาเยือนตะวันลับ จันทรากลับโดดเด่นแสงสีขาว ดาวระยับเพิ่มเติมความแวววาว ความเงียบเหงาครอบคลุมว้าวุ่นใจ ...มองดูรอบข้างตัวเรากลับว่างเปล่า มีเพียงเงาสะท้อนกลับลำน้ำใส สิ่งที่ผ่านย้อนคิดไม่เข้าใจ ว่าทำไมคิดถึงเธอไม่ยอมลืม ...ถึงอยู่ห่างต่างกันสุดปลายฟ้า ท้องนภามิอาจกั้นให้เป็นอื่น อยากรู้จังเธอทำอะไรยามค่ำคืน ช่วยส่งใจพี่กลับคืนกับจันทรา
16 ตุลาคม 2547 14:15 น. - comment id 352127
รู้สึกเหงาจังเลยนะคะ ไม่อยากเหงาลองเปลี่ยนเป็นมองสิ่งรอบตัว ให้มีความสุขดูไหมเจ้าคะ
16 ตุลาคม 2547 17:08 น. - comment id 352210
ท้องฟ้า+ดวงดาว +ความเหงา เข้ากันจังนะคะ
16 ตุลาคม 2547 20:31 น. - comment id 352275
ความห่างไกลทำให้ใจคิดถึง ว่าอยากซึ้งตราตรึงคนึงหา ระยะทางที่ห่างไกลในดวงตา อยากบอกว่าหัวใจใกล้ชิดกัน ถึงตัวจะไกลแต่ใจก็คิดถึงกันได้นี่นา ^o^
17 ตุลาคม 2547 15:38 น. - comment id 352522
แม้ตัวเธออยู่ไกลปลายฟากฟ้า... ในอุรา..ตรงนี้...ยังมีเธอ... อยู่ในความ ทรงจำ มั่นเสมอ... แม้ฝันเพ้อ..ยอมละเมอ..เธอผู้เดียว.. ....................................................... เธออยู่ไกลแค่ไหน...แต่เธอยังคงอยู่ตรงนี้... ในใจฉัน... ....................................................... น่ะ...แอบมาอินกะเขาด้วยอ่ะ...
18 ตุลาคม 2547 09:44 น. - comment id 352832
จา..กรุงเทพฯ เมืองฟ้า หรือเมืองใต้..หล้า ฟ้าสีคราม มันก้อ ฟ้าเดียวกัน อิอิ ..เนอะ