ตอนที่รักสุดสวาทวิมานฟ้า ตอนเลิกลารอยร้าวบาดลงลึก เปรียบแก้วร้าวรอยแตกยากผนึก ใต้สำนึกยังจำไปอีกนาน วิมานลมอารมณ์ได้แค่ฝัน สัมผัสพลันหายสิ้นได้แค่ผ่าน จะจับต้องปองมั่นให้ซมซ่าน ความสำราญวิมานรักเพียงราตรี
ธันดร 16 ต.ค. 2547 10:29 น. - ID 63678 
709
4
0
16 ตุลาคม 2547 12:55 น. - comment id 352089
เพราะจังค่ะ...แต่งดีจัง ( สาวดำขอเก็บกลอนนี้นะคะ ) สาวดำแวะมาทักทายค่ะ...ปานฃยก่อนนะคะ
16 ตุลาคม 2547 13:31 น. - comment id 352118
วิมานลมวิมานร้างเมื่อจางจาก เมื่อพลัดพรากจากหายมลายสูญ ที่เคยรักกลับจากพรากอาดูร หายสิ้นสูญเหมือนลมพริ้วพรมไป ***แวะมาทักทายครับ ไม่ได้ล็อกอิน
16 ตุลาคม 2547 21:12 น. - comment id 352296
ความเจ็บปวดรวดร้าวยาวนานยิ่ง เจ็บจริงจังใจนี้ชั่งบัดสี ความสุขอันสั้นชั่ววินาที เรารักกันตดไม่ทันหายเหม็นเลย รักแสนสั้นวันเจ้บแสนยาวเนาะ ^o^
16 ตุลาคม 2547 21:15 น. - comment id 352297
ขอเปลี่ยนท่อนสุดท้ายหน่อย เพราะไม่คล้องจอง เป็น รักครั้งนี้ตดไม่ทันหายเหม็นเลย ^o^
17 ตุลาคม 2547 09:02 น. - comment id 352419
-ขอบคุณในความคิดเห็นน่ะครับผม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
