ฉันก็รู้เธอกับเขาคือคู่รัก แต่มิอาจห้ามหักจิตให้คิดฝัน เธอจะรู้บ้างไหมว่าทุกวัน ในใจนั้นเจ็บที่เธอไม่รู้เลย ที่ปรึกษาไม่มีทางมองเป็นอื่น หน้าระรื่นแต่ในใจมิอาจเผย อัดอั้นไว้อย่างทุกวันเหมือนอย่างเคย โอ้ใจเอยโซ่ความเจ็บคล้องมานาน แม้จะแก้โซ่ออกแต่รอยอยู่ ฉันไม่รู้ใครจะช่วยมาสมาน แผลใจเจ็บคงอยู่ไปอีกนาน โซ่คล้องมาลย์คงไม่อาจหลุดไป อยากจะบอกว่ารักแต่มิกล้า เธอมาหาปรึกษากันมาแต่ไหน สนิทกันชิดเชื้อจนคับใจ แล้วจะบอกอย่างไรใครช่วยที ยิ่งใกล้ชิดยิ่งสั่นยิ่งรัดแน่น ยิ่งแน่นแฟ้นยิ่งเจ็บจนอยากหนี แต่โซ่คล้องกำลังจึงไม่มี แล้วจะหนีความรักนี้ได้อย่างไร
16 ตุลาคม 2547 02:22 น. - comment id 351921
เขียนได้สั้นสะเทือนใจดียิ่งค่ะ เป็นมายาชนิดหนึ่งของความรักเสียด้วยซีคะ
16 ตุลาคม 2547 11:29 น. - comment id 352035
แวะมาทักทายค่ะ เป็นกำลังจายให้นะค่ะ สู้ๆๆต่อไปค่ะ แค่ที่ปรึกษาก้อยังดีนะ
16 ตุลาคม 2547 12:41 น. - comment id 352074
ขอบคุณมากค่ะ =^___^=
16 ตุลาคม 2547 16:01 น. - comment id 352183
ถ้าเปงความจิงมานเป็นเรื่องที่น่าเศร้าค่ะ ToT เอาช็อกโกแล็ตมายาแผลใจให้นะค๊า ^^ *** ^___________________^ *** นู๋นัส......เปงกำลังใจให้เน้อค่ะ**
16 ตุลาคม 2547 20:48 น. - comment id 352285
อ่านแล้วเจ็บ โอ๊ะโอ๊ย!!
16 ตุลาคม 2547 22:33 น. - comment id 352341
ที่ปรึกษาปัญหาของคนอื่น ช่างขมขื่นในใจไม่หรรษา แต่เป็นเพื่อนสนิทใจทำไงดีนา เอาเป็นว่าเป็นต่อไปใจช่างมัน ที่ปรึกษา...เกิดปัญหา...ว่ารักเธอ ^o^
16 ตุลาคม 2547 23:37 น. - comment id 352366
555+ ขอบคุณนะคะทุกคน =^___^=