หลงเหลืออะไรบ้างความรัก ที่แท้ก็ทึกทักเอาเองทั้งนั้น เท่าที่รู้ เท่าที่มีก็แค่ความผูกพัน ที่ผูกมัดคนสองคนไว้ด้วยกัน แต่ไม่ใช่ด้วยใจ เธอก็แค่คนเหงา ที่เขาคนเก่าทำให้ต้องหม่นไหม้ ฉันมันก็เป็นได้แค่ตัวแทนของใคร ที่เธอไม่เคยสนใจ ไม่เคยรักในตัวตน ฉันก็แค่คนคั่นเวลา ที่ทำให้เธอมีเรี่ยวแรงขึ้นมาในวันหมองหม่น เธอก็แค่ต้องการใครปลอบโยนในวันที่อับจน ฉันก็แค่คนหลงกลคิดว่าเธอจะจริงใจ ความรักของเราจึงจบง่าย ๆ แบบนี้ เมื่อเธอคงมีคงเจอแล้วคนที่คิดว่าใช่ ตัวสำรองที่เธอไม่เคยอยากจะเกี่ยวข้อง คล้องมาเป็นคู่ใจ ก็ดูเหมือนว่าจะต้องไป ตามเงี่อนไขของคำว่า เลิกลา
16 ตุลาคม 2547 00:28 น. - comment id 351898
พี่นัทค๊า... บทนี้เจ๋งจิงๆ^^ มาทักทายเนอะคะ...แบบว่าเอารอยยิ้มมาให้ก่อนนอน.. *** ^____________________^ ***
16 ตุลาคม 2547 00:49 น. - comment id 351911
ความรัก... เศร้าจัง.. เรารู้ว่า .. เราคือ ตัวคั่นเวลา.. ขอให้ทำใจแข็งแกร่ง แล้วเดินจากมา.. อย่างไม่เสียใจน่ะ
16 ตุลาคม 2547 16:51 น. - comment id 352206
ถึงจะเป็นเพียงแค่คนคั่นเวลา แต่ในใจนะของฉันนะเธอ จะยังเป็นแค่ของเธอเสมอ ขอให้เธอรับรู้นะถึงต้องเลิกลา
16 ตุลาคม 2547 21:52 น. - comment id 352315
เศร้าจังเขียนได้อารมณ์ดีค่ะ
16 ตุลาคม 2547 22:43 น. - comment id 352346
หมดสิ้นแล้วเยื่อใยในความรัก ได้รู้จักได้เจอวันเธอเหงา คั่นหนังสือแข็งทื่อคือตัวเรา เธอจึงเอาเราโยนทิ้งดิ่งเลิกลา ไอ้เรามันตัวสำรองคนหนึ่ง ^o^
16 ตุลาคม 2547 23:22 น. - comment id 352358
เศร้าจัง .. แต่แหม .. สอบอยู่เหรอค่ะเนี่ย อิอิ คล้ายๆแตงเลย .. มักจะคิดกลอนออก ตอนเรียก.. แต่ของแตงตอนเรียนฟิสิกส์อ่ะ ความคิดบรรเจิด อิอิ แวะมาทักทาย ..และเอารอยยิ้มมาให้ก่อนนอนค่ะ ^_________________^