...ความรู้สึกกำลังเคลื่อนไหว เมื่อสายลมแกว่งไกว..ไล้เรือนร่าง ปะทะไอดิน..กลิ่นความเหงา..อย่างเบาบาง เจือปน..บนความอ้างว้าง..สู่กลางใจ.. ...สองเท้า..ก้าวเดิน..อย่างคว้างเคว้ง ปลดปล่อยใจ..ให้บรรเลง..อย่างหวั่นไหว สายฝนโปรยลงดิน..ดั่งน้ำตาริน..กระทบใจ ถึงเวลาแล้วใช่ไหม..ที่ความเดียวดาย..จะเยือนมา ...โลก..ยังคงหมุนไป..อย่างเงียบ-เงียบ แต่หัวใจ..กลับเลาะเลียบมาพร้อมความไหวล้า ชีวิตที่หม่นไหม้..เหมือนสั่งใจ..ให้รินน้ำตา ความชอกช้ำ..ย้ำเตือนใจตลอดมา.. ว่าฉันมีค่า .. เพียงธุลี ..
15 ตุลาคม 2547 05:35 น. - comment id 351361
ฤาเป็นเสี้ยว..เศษ..สมเพชชัง ฤาไร้หวังเรี่ยวแรงแห่งความฝัน ฤาหมดค่าราคาคนทนจาบัลย์ ฤาตัวฉันเพียงเทียบเปรียบ..ธุลี!
15 ตุลาคม 2547 10:31 น. - comment id 351456
ปลาวาฬมาเปงกำลังใจให้นะคะ กลอนแต่งได้เพราะมากมาย ปลาวาฬมาทักทายค่ะ
15 ตุลาคม 2547 13:07 น. - comment id 351533
กลอนนี้มีค่าสำหรับเรานะ ^o^
15 ตุลาคม 2547 21:50 น. - comment id 351791
รดา ... ปลาวาฬสีน้ำเงิน .... extreme life ....... ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ^-^