จะใช้ชีวิตอย่างไรให้เหมือนเก่า เมื่อไม่เหลือคำว่าเราวันนี้ฉันจะไม่มีเธอ ฉันเหลือความหวังอะไรบ้างหรือเปล่า ยิ่งคิดถึงยิ่งปวดร้าว จากนี้คงไม่ได้พบเธอ ปล่อยให้เธอเดินจากฉันไป และชีวิตของฉันก็หายไปกับเธอ ทั้งที่อยากทำให้ดีกว่านี้ มองเธออีกครั้งเพื่อบอกลา ฉันจะขาดใจรั้งเธอไว้ไม่อยู่ จะมีพรุ่งนี้เพื่ออะไรทั้งที่เธอไม่กลับมาแล้ว อยากมองตาของเธอได้อีก อยากกอดเธอเหมือนเดิมได้อีก หากโอกาศของฉันยังมีอยากบอกให้เธอได้ยิน ว่ารัก
14 ตุลาคม 2547 19:09 น. - comment id 351145
เธอคงไม่กลับมาแล้ว เพราะรู้เธอไปดีมีคนใหม่ จะกลับมาหาคนเก่าๆที่น่าเบื่อทำไม เธอจะกลับมาทำไมให้เสียเวลา อย่าคิดอะไรมากนะ อย่าร้องไห้เสียน้ำตา มาเป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
14 ตุลาคม 2547 19:28 น. - comment id 351160
วันนี้มาเศร้าแฮะ..น้องวงเวียน เศร้าเหมือนกลอนพี่เปิ้ลเลย ใครคนหนึ่งชอบพูดเสมอว่า เรื่องของความรักให้ปล่อยวาง เมื่อก่อนเราก็อยู่คนเดียวหากไม่มีเค้าคนนั้น เราก็ควรจะอยู่ให้ได้ หากรักใครได้หมดใจ ก็ต้องรักตัวเองหมดใจได้เช่นกัน จริง ๆ หลายคนก็พยายามที่จะทำให้ได้ แต่ก็ยากนะกว่าจะหาย รอเพียงเวลาเท่านั้นแหละจ๊ะ พี่แอ็ปเปิ้ลเอากำลังใจมาฝากนะน้องรัก ^_____^
14 ตุลาคม 2547 19:49 น. - comment id 351169
เธอนั้น..ไม่หวนกลับ หากเลยลับและห่างหาย คิดถึง..ไม่เว้นวาย ชีพมลายมิคลายคลอน....ฯ แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ..
14 ตุลาคม 2547 21:51 น. - comment id 351247
หวัดดีค่ะ พี่หวาน ขอบคุณค่ะที่มาเป็นกำลังใจให้กัน ^______________^ หวัดดีค่ะ พี่เปิ้ล ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ นะคะ มันก็จริง ๆ แหละค่ะ รักคนอื่นหมดใจได้ แต่ตอนนี้ยังเอาความรักที่ให้เขาไปกลับมาไม่หมด เอาเป็นว่าต้องใช้เวลาแหละค่ะ ^__________________^ หวัดดีค่ะคุณราชิกา ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ
14 ตุลาคม 2547 23:02 น. - comment id 351301
เมื่อมีเธอเข้ามาในชีวิต ก็เกิดความผูกติดชีวิตนั้น เริ่มรู้สึกห่วงหาพาผูกพัน พอเธอมาจากกันเลยเศร้าใจ *-*มาอยู่เป็นเพื่อนจะได้หายเศร้านะค่ะ*-*
15 ตุลาคม 2547 16:55 น. - comment id 351673
เค้าอยากไป ก็ปล่อย เค้าไปเถิด มันไม่เกิด อะไรดี ขึ้นหรอกหนา คนๆเดียว คงไม่ตาย วายชีวา เธอมีค่า กว่าคนไหน มารังแก พูดหยั่งงี้ก็พูดง่ายอ่ะนะค๊ะ แต่พอจิงๆๆ มันยากน่าดูเลยนะ ตัดใจจากคนที่รักมาก เราก็เจ็บมาก แต่งมาอีกนะ ชอบ... บาย
26 ตุลาคม 2547 13:42 น. - comment id 357608
จบแล้วทุกอย่าง เวลาที่มีความสุข สุขที่เพิ่งผ่านไปไม่นาน สุดท้ายเราก็กลายเป็นคนที่ไม่ได้ถูกเลือก ความเหงาของเขา ความสับสนมันหลอกว่าเราอยากมีกันและกัน มันหลอกให้เราหลงทาง หลอกให้เรามีความหวัง คนที่เจ็บที่สุดคือคนที่ถูกทิ้งไว้ให้อ้างว้าง ให้ยืนมองภาพเขาเดินไปกับคนที่เขาเลือก รู้ไหมว่ามันเจ็บแค่ไหน แกล้งยิ้มไป จริงๆข้างไหนมันเจ็บจนชา ชาแบบนี้อยู่ตลอด ยังไม่รู้ ไม่รู้ว่าอีกนานไหมที่มันจะกลับไปเป็นคนเดิม ความสุข...ได้โปรดเดินเข้ามาหาฉันบ้างได้ไหม? ได้โปรด ได้โปรด อย่าได้เจอกับคนใจร้ายอีกเลย....