เสียเถิดเสียน้ำตาสักให้พอ อย่ามัวรอเศร้าทุกข์ไม่สุขใส อย่าทำเป็นหมองเศร้าเมาอาลัย อย่าทำใจเป็นดั่งใจทรมาน เมื่อย่อมรักมักทุกมีสุขสม ใจดวงระทมเพราะรักปมสุดแสน จากไปแล้วไปไกลไกลสุดแดน หากแม้นเจอะอย่าพบพากลับมาเลย อีกครั้งคราความรักมักบินหนี เหมือนวาจีถ้อยรักอันฉ่ำหวาน หลอกลวงเล่ห์เพทุบายสนุกสุขสำราญ ดั่งนิทานเลี้ยงแกะเล่ห์หลอกกัน ครั้งแรกรักมักพูดบ่อยว่ารัก สุดห้ามหักรักแท้ไม่แปรผัน ความรักพี่สุดซึ้งตรึงนิรันต์ รักไม่ผันแปรเปลี่ยนเรียงเป็นสอง เมื่อรักจางทางยากอันใดเล่า น้ำตาลเมาอุ้มดืมให้เสียผล พี่จากหนีไม่รักแล้วน่ามล นี่หรือคนว่ารักแท้แน่นิรันต์
13 ตุลาคม 2547 21:08 น. - comment id 350463
หลายคนเป็นเช่นนั้น สารพัดจะยกมาเอ่ย แต่แล้วความเป็นจริงก็จะปรากฏเมื่อถึงวันที่ต้องเลิกลากัน เหตุผลต่างๆโผล่มาทันควัน เนี่ย ละ น๊า ... จำไว้ จำไว้เลย
13 ตุลาคม 2547 21:58 น. - comment id 350535
เสียเถิดน้ำตารินไหล เสียใจให้พอวันนี้ เสียแล้วพอแล้วชีวี เริ่มใหม่หากมีโอกาส *-*ความรักเมื่อจบได้ก็เริ่มต้นใหม่ได้ ขอให้เจอคนที่ใช่ในเร็ววันนะค่ะ*-*
13 ตุลาคม 2547 22:38 น. - comment id 350592
มาดูหนุ่มน้อยเพ้อรัก รำพันเสียหยดย้อยเลยนิ แก้วประเสริฐ.
14 ตุลาคม 2547 00:14 น. - comment id 350663
แบบว่ามันเป็นแค่กลอนครับไม่ต้องคิดมากยังผูกจิตรื่นรมณ์ดีมิมีเสื่อมคลายนะครับ แค่แต่งบอกอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์เท่านั้น
14 พฤศจิกายน 2547 16:00 น. - comment id 369954
อยากแต่งกลอนเก่งบ้าง แต่ไม่รู้ทำงัย สงสัยจะไม่มีอารมณ์ศิลปิน ข้าน้อยขอข้อเสนอแนะจ้า เอ้อ..แต่งกลอนเก่งอย่างงี้ไม่คิดจะแต่งเรื่องสั้นบ้างเหรอ เรากำลังแต่งอยู่ อย่าลืมอ่านของเราบ้างนะ