เพียงชั่วข้ามคืน หลับฝันแล้วตื่นนอนผวา น้ำใส ๆ รินไหลจากสองตา ไม่เข้าใจว่า ทำไม กลับสู่สภาพเดิม กับการเริ่มชินในเสียงร้องไห้ สะอึกสะอื้นเจียนจะขาดใจ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน กับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ เธอคนดีจากไปทอดทิ้งฝัน เหลือเพียงอดีตให้รำพัน กับคำถามสั้น ๆ ^ฉันไม่ดีหรือไร^
11 ตุลาคม 2547 17:57 น. - comment id 348867
ส่งกำลังใจครับ
11 ตุลาคม 2547 18:34 น. - comment id 348909
เศร้าอีกแล้ว ไปดีก่า........
11 ตุลาคม 2547 18:35 น. - comment id 348913
มาให้กำลังอีกแล้วนะจ๊ะอย่าคิดอะไรมากจ๊ะ คิดถึงจ๊ะ
11 ตุลาคม 2547 18:55 น. - comment id 348939
รู้สึกสะเทือนใจดีนะครับ
11 ตุลาคม 2547 23:32 น. - comment id 349112
อ่าว่าจาไม่แจกช๊อกแล๊ตแล้วเชี๊ยววว!! แต่กลอนบทนี้เศร้าจังเลยค่ะ ถ้าไงก้อคืนนี้ฝันถึงนัสแทนนะคะ((นอนผวาทั้งคืนแหงเล๊ยย 55+)) สู้เค้าค่ะพี่นัทท!! ยิ้มเข้าไว้........^o^ ค่า
12 ตุลาคม 2547 10:26 น. - comment id 349282
นัฐมาทำให้พี่นัทงงๆ สับสนก่าชื่อ บทกลอนเศร้าๆจังเลยค่ะ นัฐมาเปงกำลังใจให้พี่นัทนะคะ
12 ตุลาคม 2547 14:12 น. - comment id 349491
ฮือ ๆ พอเห็นเราเศร้า ก็หนีไปกันหมดเลยอ่ะ เหอ ๆ ไม่ได้เศร้าจักก่ะหน่อย ^@^ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจเจ้าค่ะ