เธอก้าวเข้ามา เพื่อสร้างภาพลวงตาแห่งฝัน สร้างดนตรีแห่งความผูกพัน เป็นของขวัญแก่หัวใจ แล้วเธอก็บอกลา ปิดฉากภาพลวงตาด้วยความร้างไร้ หยุดทำนองดนตรีของหัวใจ เก็บทุกอย่างคืนไปพร้อมน้ำตา เธอก้าวออกไป ทิ้งไว้เพียงคนหวั่นไหวที่ไร้ค่า ให้หลงอยู่กับเพียงภาพมายา ทั้งที่รู้ดีว่าไม่อาจเป็นจริง
28 พฤศจิกายน 2544 20:38 น. - comment id 21585
เขียนได้เยี่ยมจัง ชอบค่ะ ชอบมาก
28 พฤศจิกายน 2544 21:41 น. - comment id 21600
หยุดลวงตา เพียงชั่วเวลา แล้วมองดู ความเป็นจริง
28 พฤศจิกายน 2544 21:49 น. - comment id 21603
อ่านแล้วเหงาตามไปเลย.....ชอบจ้ะ
28 พฤศจิกายน 2544 22:21 น. - comment id 21610
ขอบคุณค่ะ คะน้า ดีใจๆๆๆ บางทีความจริงก็เต็มไปด้วยภาพลวงตานะคะ ขอบคุณพี่มะม่วงจ้า ขอบคุณ mono ด้วยค่ะะ
29 พฤศจิกายน 2544 04:26 น. - comment id 21672
เขียนได้ดีจังเลยจ้า....ขอชม
29 พฤศจิกายน 2544 14:45 น. - comment id 21748
เป็นกลอนที่ดีอะไรอย่างนี้ เพราะที่สุดในโลกเลยอ่ะ เขียนมาเยอะๆนะ อยากอ่านอีก
29 พฤศจิกายน 2544 19:31 น. - comment id 21823
เพราะเหมือนเดิมค่ะ..ไม่ได้เข้ามาอ่านกลอนยังแคร์ตั้งนาน..แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่..จะแวะมาบ่อยๆ น๊ะจ๊ะ..^_^..
1 ธันวาคม 2544 23:15 น. - comment id 22299
เพราะมากเลยอ่ะชอบมาก อ่านแล้วนึกถึงอดีต แต่งอีกนะจะมาอ่าน
2 ธันวาคม 2544 19:43 น. - comment id 22472
ขอบคุณค่ะคุณธนรัฐ สวัสดิชัย สมหญิง น้ำแข็ง อิโอริจังด้วยจ้า
5 ธันวาคม 2544 04:09 น. - comment id 22881
เศร้าจัง นะยังแคร์ เป็นกำลังใจให้จ้า
6 ธันวาคม 2544 23:17 น. - comment id 23274
ขอบคุณค่า dokkoo