ไต่ตัวเองไปตามสะพานรุ้ง ข้ามทุ่งข้ามดอยกว้างใหญ่ หวังจะไปให้ถึงเส้นชัย หวังจะไปให้ถึงดวงดาว ณ ที่ที่มีเธอของฉัน ที่ฝันเห็นเธอหงอยเหงา ค่ำคืนวันที่..อยู่บนดาว เราจะก้าวเดินพร้อมกัน.. ........ ตะกายไป..ไต่ไป..ให้ถึงท้องฟ้า จะนำดาวมาร้อยเรียงเคียงขวัญ วันที่ตาต่อตาเราพบสบกัน จะประสานรอยความฝันให้มั่นคง . ..ไต่ตัวเองไปตามสะพานรุ้ง ข้ามคุ้งข้ามแควจนหลง หัวใจพะวักพะวง หลงกลางทางไปดวงดาว คงจะไปไม่ถึงดวงดาว หม่นเศร้าเหงาคว้างว่างเปล่า หนทางที่ไปถึงดวงดาว อยู่ไหนกันเล่าปวดร้าวนัก.. ...................
10 ตุลาคม 2547 13:46 น. - comment id 347914
สวัดีครับ............. มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี คนเรียงถ้อยร้อยลำเป็นคำกลอน คิดยอกย้อนแตกต่างล้วนสร้างสรรค์ บ้างลำนำคำฝากจากร้อยพัน จุดเดียวกันกวีไทยให้คำนึง แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและกัน กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
10 ตุลาคม 2547 13:49 น. - comment id 347916
แวะมาเยี่ยมเยียน คนหลงทางค่ะ การที่เราเดินหลงทาง คือการที่เราออกนอกเส้นทางสาายเก่าที่เราคิดไว้ว่าต้องเดินทางไป แต่การที่เราหลงออกนอกเส้นทางสายนั้น เราก็ได้พบเส้นทางอีกสายหนึ่ง แม้เราจะคิดว่ามันไม่ใช่ทางที่เราต้องการเพื่อไปสู่จุดหมายนั้นสักหน่อย แต่การค้นพบเส้นทางสายใหม่ แม้จะเพราะเหตุว่าหลงจากทางเก่านั้น แทนที่เราจะท้อแท้ น่าจะลองศึกษาทางสายใหม่ เปิดรับอะไรที่ไม่เคยคิดไว้ก่อน เราอาจพบกับความสุขบนทางสายนั้นก็ได้
10 ตุลาคม 2547 14:10 น. - comment id 347934
มา หาคนหลงทางกลับบ้านนะคะ อยู่ไหนเอ่ย กลับบ้านจ๊ะ มารับแล้ว
10 ตุลาคม 2547 14:36 น. - comment id 347963
............................................. แด๋วซื้อเข็มทิศให้ นะจ๊ะ .............................................
10 ตุลาคม 2547 18:11 น. - comment id 348085
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ หลงจนเหนื่อย เหนื่อยจนท้อ ท้อจนแท้ รู้สึกแย่ ให้กลับมา อาจจะมีคนหลงแบบคุณอยู่ก็ได้ คุณหลงเพราะคนอื่น แต่ก็อาจจะมีคนอื่นบางคน ที่กำลังหลงทางเพราะคุณอยู่เช่นกัน เค้าคงรอให้คุณไปรับเค้าอยู่ เค้าอาจจะนั่งเหม่อลอย รอคุณอยู่ก็ได้...
11 ตุลาคม 2547 17:26 น. - comment id 348845
ขอบคุณคุณดาหลาที่มารับ ขอบคุณกับกำลังใจทีคุณผลิใบฯให้ ขอบคุณกับความหลงทางที่ผ่านไป ขอบคุณกับเข็มทิศวงใหม่ไว้ชี้นำ ..กับความรักที่ไม่เคยตาย กับความหมายของคุณฟาที่ยิ่งใหญ่ กับทุกเส้นทางที่ผ่านเลยไป ไม่เคยมีใครแทนใครได้เลย ...แม้วันนี้ยังคงหลงวนเวียน ดาวเหนือยังไม่เคยเปลี่ยนแปลงที่ใหม่ แต่เราต่างหากไม่ควรอยากก้าวไป จึงเต็มใจหลงทางกลางเวลา ....อีกไม่นานเส้นทางคงสุดสิ้น คนเดินดินคงสิ้นแรงจะฟันฝ่า เดินหลงทางผ่านม่านหยาดน้ำตา คงดีกว่าเดินหลงผิดคิดชื่นชม.