ใจตอนนี้พี่ยามิหลับไหล ดุจร้อนใจไฟร้อนรุ่มคนึงหา เฝ้าครุ่นคิดถึงความใจของแก้วตา พร่ำเพ้อหาคิดถึงเจ้าเฝ้าอาลัย ใยคืนผ่านพ้นเฉยเลยลับล่วง มิหายห่วงนวลนางมาห่างเหิน ข้ายิ่งรักเจ้ายิ่งหักทำหมางเมิน รือเจ้าเมินลืมแล้วหรือซึ่งคำจา ข้านี้ล้าข้านี้รักอยากพักผ่อน อยากหลับนอนแล้วลืมซึ่งคำนึงหา ใจข้าแหลกเหลวแล้วเพราะแก้วตา พี่ขอลาหลับฝันนิรันดร
4 ตุลาคม 2547 09:26 น. - comment id 343531
เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าเพิ่งท้อ เจ๊บวันนี้ ยังมีกาลเวลาเป็นยาสมานใจ
4 ตุลาคม 2547 14:33 น. - comment id 343677
อย่าเศร้าไปเลยนะ ถ้าบาทแรกกับบาทที่ 2 มีสัมผัสระหว่างบทเหมือนอย่างที่บาทท่ 2 มีกับบาทที่ 3 กลอนจะเพราะกว่านี้ ... จริงๆนะ ชื่อล็อกอินเพราะมากค่ะ
4 ตุลาคม 2547 20:27 น. - comment id 343868
เฮ้อ..
5 ตุลาคม 2547 14:11 น. - comment id 344250
กลอนเพราะมากครับ แวะมาทักทายนะครับ เพิ่งสอบเสร็จ ............. หนึ่งกำลังใจ จากฉันเป็นทุนใจเธอ
24 ตุลาคม 2547 12:11 น. - comment id 356592
เศร้าค่ะ อิ อิ แวะมาทักทายค่ะ ขอโทษนะพี่ยาของข้านี้ ข้าไม่ดีเลยใช่ไหมที่ทำท่าน ทำพี่เจ็บเหน็บหนาวมาเนิ่นนาน ขออภัยข้าก็รานร้าวหัวใจ ข้าทำพี่ข้ายิ่งเจ็บมันเจ็บนัก เคยมีรักต้องมากหักมาหาญได้ ที่ทำไปเพราะหวังดีแก่ดวงใจ พี่จงให้อภัยข้าด้วยเออ.....