เคยเคว้งคว้างกลางฝันอันว่างเปล่า ชีวิตเหงาเงียบงันวันคืนหมอง ประตูใจเจ็บช้ำมีน้ำนอง เอ่อจากห้องหัวใจไร้คนแล ผ่านวันที่ทุกข์ท้นคนถากถาง แล้วระหว่างอ่อนเพลียหลบเลียแผล ลูกผู้ชายคนนี้เหมือนขี้แย ต้องการแค่น้ำใจใครสักคน เธอปลอบทุกข์ปลุกศรัทธาให้กล้าสู้ เพื่อเรียนรู้รักใหม่ได้อีกหน เทพธิดาผู้ปรานีมีตัวตน ช่วยฉุดพ้นห้วงท้อทรมาน จากคืนวันเวิ้งว้างเธอสร้างหวัง เจอทุกครั้งถ้อยคำช่างฉ่ำหวาน จึงเสียงของความฝันส่งสัญญาณ ว่าต้องการบังอาจเป็นทาสเธอ
3 ตุลาคม 2547 11:47 น. - comment id 343109
ทาส...ผู้ซื่อสัตย์ ดีแล้ว..ๆๆๆ น่ารักมากค่ะ .....ู^-^ .....
3 ตุลาคม 2547 12:00 น. - comment id 343133
............................................
3 ตุลาคม 2547 12:50 น. - comment id 343179
กินใจมากครับ คุณทัดหทัย
3 ตุลาคม 2547 16:11 น. - comment id 343270
ขอบคุณทุกน้ำใจครับ
3 ตุลาคม 2547 16:26 น. - comment id 343275
มาช้าไปอ่ะเป่าคะ มาขอเป็นทาสหัวใจใครอีกชักกะคง แวะมาทักทายอ่ะค่ะ ...............................^OO^.....................
3 ตุลาคม 2547 18:36 น. - comment id 343310
ขอให้สมหวังในความรักน่ะค่ะ.. แวะมาชมผลงานค่ะ.. ..
3 ตุลาคม 2547 21:30 น. - comment id 343356
เพื่อความรักถึงเป็นทาสก็ยอมทน อิอิ อิอิ
4 ตุลาคม 2547 12:56 น. - comment id 343632
กลอนแต่ละบทพี่ท่านใช่ย่อยเลยนะเจ้าคะ ดีใจจ้าที่ทัดหทัยคืนชีพ เอ๊ย ไม่ใช่ ดีใจค่ะ ที่ได้อ่านกลอนพี่ท่านนะคะ มาทักทาย ห่วงใยเสมอนะเจ้าคะ
5 ตุลาคม 2547 13:51 น. - comment id 344228
:D
5 ตุลาคม 2547 15:43 น. - comment id 344322
รักมากเจ็บมากเคยได้ยินไหม เจ้าดวงใจของเราเขาไม่รู้ เธออยู่ไหนไม่มาดู เราหดหู่เธอรู้ไหมใจเศร้าตรม. เขียนได้ดีมากค่ะ....เพราะรักเลยทำให้อกหักและผิดหวัง...แต่แล้วก็ยังมีคนดีที่รู้ใจจนได้...อิอิอิ.....ขอให้สมหวังนะค่ะ.
6 ตุลาคม 2547 07:06 น. - comment id 344794
ลูกคนนี้ก็ขี้แย.. งอแง ..ทุกที ..เวลาใกล้.. ..ไม่รู้ ..ว่าเพราอะไร.. ก็.อยากใกล้ .. ทุก..ครั้งที่มี้มี ...เวลา เรนก็รู้ ..มามี้รัก.. แต่ยากนัก ..หักใจ ..ไม่ให้หา. ..พบเจอ ..ก็รื้น.น้ำตา .. ซ่อนท่า ที่มี .. ไม่ให้มี้ รู้เลย.. ..เรน ..ขออนุญาตแจม ..นะคะ.. แบบเรน ..หัดเขียนคำสัมผัส ..นะคะ.. ..บทกวี สื่อความหมาย ..ไพเราะมากเลยคะ..
6 ตุลาคม 2547 09:07 น. - comment id 344830
อย่า สัมผัสแบบกลอนพาไป ฮิฮิ...คุณครูสอนผมมาน่ะครับ
8 ตุลาคม 2547 01:37 น. - comment id 346269
อุตส่าห์ตั้งบังอาจมาวาดหวัง คงจะพลั้งเผลอคิดผิดแล้วหนอ เถอะ..ตามใจ..รักมากคงอยากรอ แล้วอย่าพ้อว่านานเนิ่น..เกินจะคอย ..ตามใจค่ะ..อยากรอก็รอ..อยากขอก็ขอ ถ้ารอแล้วเก้อ อย่าหาว่าไม่เตือนนะ
8 ตุลาคม 2547 10:35 น. - comment id 346427
เทิดทูนเธอดุจเทวีของชีวิต ไม่มีสิทธิ์เด็ดดอกฟ้าไม่กล้าสอย ไม่ฝันไกลจนฝันนั้นเลื่อนลอย แต่อย่างน้อยคือฉันเคยฝันดี
5 ธันวาคม 2547 11:11 น. - comment id 383656
ไม่ได้เรียกว่า .. บังอาจ .. ค่ะ ต้องบอกว่า .. กล้า .. ที่จะรักค่ะ .. ยิ้มกว้างให้ผู้มีหัวใจรักนะคะ .. ^______^ .....................