อยากรู้มากนักใช่ไหม.... ว่ามีอะไรอยู่ในใจดวงนี้..... ความเจ็บปวดลึกถึงแก่นหัวใจไงที่มี แลกกับความภักดีของฉันที่ให้ไป ฉันเคยแลกหลายสิ่งกับใครคนหนึ่ง เริ่มจากความรักซาบซึ้งสุดหัวใจ แลกกับความทรมานจากความหวั่นไหว ว่าเขาจะมีใครต่อใครอีกหลายคน สุดท้าย....... ฉันสูญสิ้นความมั่นใจในรักครั้งใหม่อีกหน หมดไปพร้อมกับความศรัทธาในหัวใจของคน ทิ้งรอยขืนข่มไว้กับผู้หญิงคนนี้ วันนี้........ คำถามมากมายจากคุณที่เคยมี คำถามที่ฉันไม่เคยตอบคุณสักที ฉันขอตอบวันนี้เลยแล้วกัน คุณเคยถาม.... ว่าฉันกลัวความรักใช่ไหม ที่ทำให้ฉันไม่กล้าเปิดหัวใจ รับใครใครเข้ามาในชีวิต คำตอบ..... สิ่งที่ฉันกลัว....ไม่ใช่ความรัก แต่ที่ฉันกลัวคือความไม่จริงใจต่างหาก เข็ดขยาดเสียแล้วกับ...ใจคน... อีกคำถาม..... สิ่งที่คุณเคยขอ.... แต่ฉันไม่เคยให้... สิ่งนั้น....คุณอยากรู้ว่าฉันมีให้ใคร.... ฉันพร้อมจะมอบให้คุณ.... ทันทีที่ฉันมั่นใจ.....ว่ามันจะไม่มอดไหม้.... ไปพร้อมกับความรู้สึกว่า..รัก... เสี้ยวสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่....ของฉัน เอ.....เขียนไปเขียนมา.....ไม่มีสัมผัสเสียแล้ว... จะถูกครูดุมะเนี่ย.....???????
3 ตุลาคม 2547 09:28 น. - comment id 343052
ความรัก . แรก เริ่ม ตั้งกฎเกณฑ์ มากมาย แต่ เมื่อไหร ที่ ความเป็นตัวตนของเรา กลับมา เมื่อไหร สัมผัสและ กฎเกณฑ์ มันก้ หายไป ค่ะ กลอนน่ารัก มากๆๆ ค่ะ
3 ตุลาคม 2547 09:39 น. - comment id 343060
^___^ แจ่มแจ๋วแหววมากๆเลยค่ะ
3 ตุลาคม 2547 10:06 น. - comment id 343068
กลอนน่ารักค่ะ..โหะๆๆ.. ...แวะมาทักทายและเปงกำลังใจจ้า..
3 ตุลาคม 2547 10:52 น. - comment id 343083
พี่สาวเป็นไรไปเนี่ย รำพึงรำพันมาสองบทแล้ว อยากจะรู้จริง ๆ แล้วสิ ว่ามีอะไรในใจหรือเปล่า มีอะไรอยากบอกบอกได้นะคะ ยินดีจะรับฟังเสมอค่ะ ด้วยความปรารถนาดี
3 ตุลาคม 2547 12:09 น. - comment id 343147
.................................
3 ตุลาคม 2547 12:32 น. - comment id 343160
หัวใจใสใส มอบให้เธอไปแล้ว วับวาวพราวแพรว ให้เธอหมดแล้ว..นะคนดี อิอิ ใครหว๋า ใครหนอคนนั้น ช่างเป็นคนที่โชคดีมากเลย ชักจะอิจฉาแล้วอ่ะจิ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
3 ตุลาคม 2547 12:50 น. - comment id 343180
คำถามเกิดขึ้นมาเพราะใจคิด ไปยึดติดผูกพันกับใจเขา เพราะเขาไม่เป็นอย่างใจของเรา ความหวังเจ้าลางเลือนดั่งหมอกควัน หมอกบางบางจางลงเพราะแดดจ้า ความรักลาจางจืดเพราะความฝัน ตั้งความหวังสูงเกินจะฝ่ากัน กลายเป็นควันเข้าตาพาทุกข์ใจ