ราวกับเข็มนาฬิกาล้าแรงเคลื่อน ความไหลเลื่อนของเวลาช้าจริงหนอ ทุกนาทีที่ผ่านกับการรอ มันเกินพอให้คล้ายตายทั้งเป็น ยิ่งวันแล้ววันเล่าเฝ้ารอเก้อ ไม่มีเธอแม้เงาให้เราเห็น คนถูกเมินเหินห่างอย่างเลือดเย็น กลืนลำเค็ญแทบคลั่งทั้งน้ำตา ก็หลงรอเธออยู่เธอรู้ไหม รอด้วยใจเจ็บช้ำคร่ำครวญหา หากยังเหลือเยื่อใยให้รีบมา เพื่อบอกว่าจากนี้ไปไม่ต้องรอ จะกลับมาพบเพื่อสบตา จะกลับมาบอกย้ำว่า..มีค่ากับการรอต่อไปอีกครั้ง จะกลับมาเพราะห่วงหา เพราะยังคิดถึงกันทุกวันๆ จะกลับมาย้ำเตือนสิ่งที่ไม่มีวันเปลี่ยนผัน ทุกพื้นที่ในหัวใจนั้น เคยมีให้ใคร ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง หรือจะกลับมาพบสบตา หรือจะกลับมาเพื่อบอกให้รู้ว่า ไม่ต้องรอต่อไปอีกแล้ว หรือจะกลับมาบอกถ้อยคำเจ็บช้ำ ย้ำถ้อยคำที่เปี่ยมด้วยเความศร้าสุดแสน เกาะกลืนหัวใจให้เปลี่ยวแค้น แต่ไม่ว่าจะอย่างไร แค่ขอให้เธอกลับมา...
2 ตุลาคม 2547 18:00 น. - comment id 342849
ดีจ้า.......แวะมาทักเพราะว่ารักและคิดถึงนะค่ะ
29 ตุลาคม 2547 00:29 น. - comment id 359199
เอามาทีเดียว 2 คนเลยนะคะ ทำไมไม่ลองทำเป็นความคิดเห็นล่ะค่ะ จะได้เพิ่มเรทติ้งไง ^-^ http://www.dreampoem.com/forum/index.php?board=3;action=display;threadid=4562 คุณหัดหทัย ตังเม ไม่รู้จักหรอกค่ะ แต่ตังเม รู้จัก ZaQOoya อายุเท่าตังเมเลยค่ะ เพื่อนตังเม เองแหล่ะค่ะ .....