กลับมายืนที่เก่า ที่ที่มีแต่ความเหงาและเหว่ว้า แต่มั่นคงเสมอตลอดมา ไม่ต้องเสียน้ำตาปวดร้าวใจ กลับมาเป็นคนเหงาคนเดิม ณ จุดเริ่มทางสายเดิมที่ร้าวไหว วันนี้ยังไม่รู้ว่าจะก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างไร เช็ดน้ำตาที่หยาดไหลแม้หัวใจแทบขาดรอน ต่อไปนี้จะไม่มีใคร ที่ผ่านมาปวดร้าวและอ่อนไหวเกินจะไถ่ถอน ขอพรจากคนบนฟ้าให้หัวใจกล้าตัดรอน ขอจากจรความรักขอพักใจ
28 ตุลาคม 2547 21:01 น. - comment id 359072
หากลอนบทนี้ ที่บ้าน dreampoem ตั้งนาน แต่ก็หาไม่เจอค่ะ ไม่รู้ว่าอยู่หน้าไหน แต่ ตังเม คลับคล้ายคลับคลา นะคะ ว่าอาจจะเป็น บทกลอนของพี่ฟ้าใส ช่วยบอกด้วยละกันนะคะ ว่าหัวข้อชื่ออะไร อยากรู้นะค่ะ ^-^
29 ตุลาคม 2547 00:16 น. - comment id 359195
ตังเม กลับมาแล้วค่ะ มีของมาฝากด้วยล่ะค่ะ ดีใจกับตังเม หน่อยสิคะ ที่ตอนนี้ตังเม มีหลักฐานแล้ว ^-^ ในที่สุดความพยายามของ ตังเม ก็สำเร็จ หาตั้งนานแน่ะ http://www.dreampoem.com/forum/index.php?board=3;action=display;threadid=4461 อ้อ ! คุณเปลี่ยนหัวข้อ เหรอคะ ตังเมว่ามันสั้นไปนะ ห้วนๆด้วยล่ะ ตังเมว่าของเดิมน่ะดีอยู่แล้ว กลอนบทนี้เป็นกลอนของพี่ฟ้า พี่สาวใจดี เป็นเหมือนแม่พระ ในบ้าน dreampoem ตังเม รักและเคารพเค้ามากๆเลยล่ะค่ะ คุณ เพชรสีฟ้า ........................ หลักฐานชิ้นนี้ กวางอุตส่าห์ ไปหามา เพื่อพี่สาวใจดีของกวาง กวางให้พี่ฟ้าค่ะ
29 ตุลาคม 2547 00:20 น. - comment id 359197
เป็นไงคะ อึ้ง ทึ่ง ตะลึง เสียว กะผลงานของตังเม มั่งมั้ยคะ รางวัลนี้ตังเม ภูมิใจนำเสนอค่ะ ^-^