อยู่ห่างกันเฉกเช่นคนละฟ้า อยู่ห่างกันแยกนภาเลือนลางหาย คนอย่างฉันเธอดูเห็นเป็นเจ้าชาย ทั้งที่ฉัน...แค่คลับคล้ายคนเดินดิน มีแต่ตัวมีแต่ใจที่ไร้ค่า ไร้ราคาไร้ดาราไร้ทรัพย์สิน อยู่อย่างนี้นอนบนดิน...กินบนดิน ไม่อาจบินเอื้อมบางสิ่ง...หญิงของใจ เธอมองฉันเป็นชายฝันวันข้างหน้า ติดที่ว่าฉันเป็นใจให้ไม่ไหว ใจให้หมดแต่ก็ไร้สิ่งอื่นใด แม้ให้ไปก็ละลาย...กลายเป็นเงา เรารู้ตัวว่าต้อยต่ำสักเพียงใด รู้ว่าใจไม่มีค่าอยู่ข้างเขา ยอมปล่อยใจให้เขาพรากไปจากเรา จะยอมเหงา จะยอมเศร้า...ตามเขาไป
ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า 28 ก.ย. 2547 22:38 น. - ID 62401 
1405
2
0
28 กันยายน 2547 23:15 น. - comment id 340050
เออ....ฟกช้ำมาแต่ไหนใครรู้หนอ เพียงจะพอปลอบขวัญชื่นไม่ขื่นขม ใจเธอแกร่งแต่ใจใยระทม เก็บช้ำตรมแก้ปัญหาด้วยอาวรณ์ น้ำตาไหมอาจแก้ให้แปรเปลี่ยน แต่อาจเพียรเรียนรู้ได้ครูสอน บทเรียนคนบทเรียนรักสลักกลอน จึงขาดรอนร้าวใจเหมือนไฟรุม กาลเวลาพิสูจน์ได้ในหลายอย่าง รู้อำพรางรู้ทางลวงรู้บ่วงหลุม เพียงลมปากเป่าคารมผสมคลุม ใจร้อนรุ่มสุมไหม้ในกองเพลิง +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
29 กันยายน 2547 06:49 น. - comment id 340180
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
29 กันยายน 2547 09:41 น. - comment id 340272
ควรจะคู่คู่ครวญผวนคำถ้อย อย่าใจน้อยรักเธอเสมอหมาย แม้ไกลห่างมิจางฤารักคลาย แม้เป็นชายเดินดินก็เป็นคน ค่าของคนล้นค่าบนความดี อันนารีรักชายใช่จะสน เกิดต้อยต่ำฤาล้ำกว่าตมตน ค่าใช่หล่นปนหายในสายลม รักมิใช่ให้เงินมาตีหน้า รวยล้นฟ้าแค่กินชามทับถม เงินเท่ากันหลับฝันกันจ่มจม ต้องลงตมความตายสายหรือเร็ว ฝากดวงใจวางไว้ให้รักษา แล้วหวังว่ามิผลักให้ลงเหว รักกันเอื้อเชื่อใจใช่ว่าเลว ฝ่าดงเปลวคอมรักทักทายเธอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
