หลอกตัวเองไปวันวัน ว่าเธออาจหันมามีใจให้ แต่จริงแล้วเพราะเธอไม่มีใคร ไม่ใช่เพราะมีใจอย่างที่เป็น อาจเพระความเหงา จึงทำให้มีเราอย่างที่เห็น ความจริงต่างรู้ในสื่งที่เป็น มันเหมือนเช่นภาพลวงตา
18 กันยายน 2547 08:38 น. - comment id 333682
เปรียบเทียบได้ดีครับ ไทยโพเอ้มเปลี้ยนไป๋! ^-^
18 กันยายน 2547 10:02 น. - comment id 333710
เหมือนกัน
18 กันยายน 2547 10:12 น. - comment id 333714
บทประพันธ์คุณก็เปลี่ยนไปพอสมควรจำลีลาไม่ได้แล้วค่ะ
18 กันยายน 2547 11:46 น. - comment id 333752
น่าจะเพิ่มคำสักหน่อย จะสวยงามกว่านี้นะครับ
19 กันยายน 2547 02:29 น. - comment id 334067
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะค่ะ แล้วจะนำไปปรับปรุงเพื่อ บทกลอนต่อบทต่อๆไป ดีใจที่ยังมีคนจำได้ ไม่ได้เข้า ตั้งแต่ปลายเดือน ม.ค. แล้วเพิ่งมาเข้าตอนนี้อะ เหอๆๆๆ
19 กันยายน 2547 06:41 น. - comment id 334111
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี