: : แค่เดินสวนกันในวันเหงา : :

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์


หน้าที่หลักของฉันคือพยายามหยุดคิด
และดำเนินชีวิตไปตามทางฉัน
อยู่กินกับความจริง ซบอิงปัจจุบัน
เก็บความฝันที่แตกกระจายไว้ในใจ
หน้าที่หลักของเธอก็คือรักเขา
ลืมรอยยิ้มเหงาๆของฉันให้ได้
เราก็แค่คนเดินเท้าบนทางไกล
ที่บังเอิญเส้นทางใจตัดผ่านกัน
ความรักของเราเหมือนไฟใกล้หมดฟืน
ฉันเองเหมือนเพิ่งฟื้นจากความฝัน
มีลมแดดฝนฟ้าให้ฝ่าฟัน
มีชีวิตวันๆกับลมหายใจ
หน้าที่รองของฉันคือซึมเศร้า
ลืมรอยยิ้มเก่าๆของเธอไม่ไหว
เราก็แค่คนเดินเท้าบนทางไกล
ที่บังเอิญเผลอใจเดินสวนทางกัน				
comments powered by Disqus
  • ความทรงจำสุดสายที่ปลายฟ้า

    17 กันยายน 2547 22:26 น. - comment id 333503

    ความหมายดีมากเลย...
  • ผู้หญิงไร้เงา

    17 กันยายน 2547 23:12 น. - comment id 333557

    หน้าที่ของฉันในวันนี้
    คือลืมความปวดร้าวที่มีให้ไหว
    แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุอะไร
    ฉันจึงทำหน้าที่ไม่ได้สักที
    
    *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
  • vaproud unlogin

    18 กันยายน 2547 08:09 น. - comment id 333678

    เราเดินสวนกันบนทางเก่า
    ในวันเหงา เหงาระหว่างฝัน
    ในความเป็นจริงที่เงียบงัน
    ฉันพบเจอเพียงเท่านั้นจริง  จริง...
    
    ชอบความหมายในบทกลอนค่ะ  ชื่นชม
  • extreme life

    18 กันยายน 2547 09:15 น. - comment id 333697

    คนเดินถนนคนหนึ่งเนาะ
  • วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

    18 กันยายน 2547 13:36 น. - comment id 333827

    เราต้องเดินสวนทางคนอีกแสนนานเท่าไหร่ 
    จึงจะมีใครสักคนที่พร้อมจะเดินเคียงกันไป
    แม้จะไม่ต้องจับมือกัน ก็ยังดี
  • 111

    18 กันยายน 2547 17:13 น. - comment id 333939

    แต่งกลอนเพราะจังเลยนะคะ
  • ++..สีไม้ระบายน้ำ..++

    19 กันยายน 2547 12:03 น. - comment id 334262

    very Impress.............
  • ผู้หญิงในเงาน้ำ

    21 กันยายน 2547 19:44 น. - comment id 335531

    เปรียบเทียบ และเปรียบเปรยได้สละสลวยจังค่ะ ฟังดูน่าทรมาน แต่เป็นความทรมานที่แข็งแกร่งนะคะ
    
    จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน