ผ่านวันพ้นเพลามานานนัก ได้รู้จักถิ่นฐานบ้านเรือนใหม่ ที่อบอวลหอบฟุ้งจรรโลงใจ แต่ข้างในยังอาวรณ์ในถิ่นเดิม... เป็นดั่งเช่นดอกหญ้ากลางป่าใหญ่ ลำเนาไพรที่พำนักแต่กาลก่อน จนวันหนึ่งได้พบผู้พเนจร มาเด็ดถอนนำเจ้าไปกับตัว... ดอกหญ้าน้อยดอกนี้ยินดีนัก แค่ได้ทักผู้ผ่านมาให้สุขสันต์ จะแบ่งบานรับวันคืนและตาวัน คอยปลอบขวัญผู้มาเยือนให้ชื่นบาน... จะเจียมตนเจียมใจมิผยอง ไม่ลำผองว่าแปลกให้ชวนฝัน ยินดีนักเป็นดอกไม้ปักแจกัน แม้หนึ่งวันอาจต้องลาเพราะ...แรมโรย จาก...ดอกหญ้า...
14 กันยายน 2547 18:20 น. - comment id 331414
เป้นดอกหญ้า กลางใตเธอ งด งาม เสมอ
14 กันยายน 2547 19:37 น. - comment id 331473
ชวนไปหัดเขียนกลอนที่นี่ค่ะ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_61101.php แล้วก็ที่นี่ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_61049.php แล้วก็ที่นี่ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_61160.php แล้วก็ที่นี่ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_61189.php และดูรวมอีกที่ที่นี่ค่ะ มิลค์กี้ http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=3277
15 กันยายน 2547 06:51 น. - comment id 331714
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
15 กันยายน 2547 12:25 น. - comment id 331849
ขอบคุณทุกกำลังใจ... ..ขอบคุณพี่ทิกิ จักพยายามฝึกปรือ แต่อาจจะนานหน่อยนะ เพราะเป็นคนหัวช้า...
15 กันยายน 2547 12:26 น. - comment id 331850
ขอบคุณทุกกำลังใจ... ..ขอบคุณพี่ทิกิ จักพยายามฝึกปรือ แต่อาจจะนานหน่อยนะ เพราะเป็นคนหัวช้า...
17 กันยายน 2547 10:53 น. - comment id 333065
เป็นกำลังใจให้เสมอ ไม่ได้ห่างไปไหนเลยค่ะ
17 กันยายน 2547 16:56 น. - comment id 333326
...^o^...