ยินถ้อยคำพร่ำบอกดังตอกย้ำ แม้เอ่ยคำขอโทษยังโกรธอยู่ ฉันคงผิดคิดพลาดคลาดรับรู้ มิอาจทู้จำทนดั่งคนพาล หากวันนั้นฉันทำเธอช้ำใจ ขอชดใช้ชีวิตเหลือเพื่อประสาน โปรดอภัยให้ฉันเรื่องวันวาน ตราบเนิ่นนานนิรันดร์ฉันจะคอย ไม่รบกวนชวนเธอแม้เพ้อหา แค่เมตตาต่อฉันเช่นนั้นหน่อย ฉันคงคิดผิดไปมิใช่น้อย รักจึงค่อยแคลนคลอนอ่อนอุรา ถ้าชาติหน้ามาใหม่ใคร่สาบาน ขอล้างผลาญแผลใจให้เธอหนา ชาตินี้ผิดพลาดพลั้งหลั่งน้ำตา ทนก้มหน้าใช้กรรมฉันทำเอง แด่ คุณกอกก เจ้าของบทกวี ตอบถ้อยคนไกล 13 กันยายน 2547
13 กันยายน 2547 19:53 น. - comment id 330546
เขียนตอบได้ประทับใจจริง ๆ ค่ะ แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ
13 กันยายน 2547 21:21 น. - comment id 330608
:)
13 กันยายน 2547 22:03 น. - comment id 330643
ไพเราะค่ะ แวะมาทัทกายค่ะ แว๊บ
13 กันยายน 2547 23:18 น. - comment id 330748
ไม่รบกวนชวนเธอมาเพ้อพร่ำ เพียงแต่ขอตอกย้ำย้ำใจมั่น ว่าทุกอย่างผิดพลาดเราขาดกัน แต่ฉันนั้นยังคงรักเธอปักใจ *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
14 กันยายน 2547 00:44 น. - comment id 330825
ขอบคุณคุณนกตะวันร่วมสรรสร้าง ระบายร่างเงาสีขาวบรรเทาขม เฝ้าปลุกปลอบหญิงนี้ที่อกตรม แสนชื่นชมถ้อยคำใสในไมตรี คือหนึ่งความเปรมปรีดิ์ที่มีให้ ห้องหัวใจเลิกหนาวเหน็บเจ็บเสียดสี ประตูใจเปิดรับไมตรีนี้ ขอคนดีมีใจรักอันมั่นคง สวัสดีค่ะคุณนกตะวัน... ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับเกียรติเขียนกลอนตอบ *ตอบถ้อยคนไกล* วันหน้าอาจมีโอกาสได้แจมงานซึ่งกันและกันอีกนะคะ ขอบคุณค่ะ
14 กันยายน 2547 11:27 น. - comment id 330946
สวัสดีครับ มาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี