หลายวันก่อน 1 คำบอกเล่า ที่ ฉันได้ฟัง 1 คำบอกเล่า ที่ เธอ บอกฉัน ฉันรู้ว่า เธอก้หนักใจ ที่จะเอื้อนเอ่ย และฉันก้รู้สึกใจหายเมื่อได้รับฟังจากเธอ ใจ เหมือนจะหลุด ลอย เมื่อ เธอ บอก ฉันว่าจะไป..... มันเป็นความรู้สึก ที่ บอกไม่ถูก เป็นความรู้สึกที่ เย็นชา และ ร้าวลึก เป็นห่วง ......เป็นห่วงเหลือ เกิน ไม่รู้ หนทางข้างหน้า แห่งนั้น ๆ จะเป็นเช่นไร จะลำบาก แค่ไหน อันตรายเพียงใด ความรู้สึก ณ. เวลานี้ นะ บอกไม่ถูกเลย ใจเหมือนจะขาด และหลุด ลอย อยากไป อยู่คอย เฝ้า ห่วงหาและอาทร แต่ก็นะ มันไม่มีทาง เป็นไปได้เลย ใน ความรู้สึก ที่มีอยู่ รอบๆๆ กาย มีเงาเธอ อยู่ เสมอๆๆ ในหัวใจมีแต่เธอ และเธอ เท่านั้น ทุกๆ ลมหายใจ ทุกๆ ละอองอากาศ เป็น เธอ ผู้เป็นที่รัก ของฉันและครอบครัว สำหรับเธอ คนที่เป็น 1 ของครอบครัว..........รั้วของชาติ คงมีใคร อีกคนที่......มิ ได้แตก ต่าง จาก ความรู้สึก ที่ ฉันเขียนออกมานี้ สิ่งที่ เอ่ยมา มันเป็นเพียง ความรู้สึก เสี้ยวหนึ่ง ที่ เหมือน คนอื่นเค้าก้อ เท่านั้นเอง ที่เพียง คิดว่า หาก เป็น ฉัน และ อยู่ ในสถานะการณ์ นั้น ๆ จะเป็น เช่นไร กันหนอ........... ความรู้สึก เดียวกัน ........กับ ชาวบ้าน คน หนึ่ง ที่รู้ สึก เช่นนี้............. เขียน ให้ คน หนึงคน ที่ รู้สึก แบบนี้......คนนั้น ดาหลา & ปะการัง
12 กันยายน 2547 10:27 น. - comment id 329500
คนคนนั้นคือใครอยากจะรู้ คนคนนั้นคือใครที่ห่วงหา คนคนนั้นคือใครแม้ไกลตา แต่ฉันคือคนคนนี้ที่ใกล้เธอ อิอิตามมาทักทายแม่นิ่มค่ะ หมูนึ่งของแม่นิ่มเองจ้าาาา
12 กันยายน 2547 10:49 น. - comment id 329515
เขียนได้น่ารักดีครับ ๚ะ๛ size>
12 กันยายน 2547 13:58 น. - comment id 329586
มาเยี่ยมครับ
12 กันยายน 2547 14:05 น. - comment id 329600
แวะมาทักทายนะคะน่ารักจัง
12 กันยายน 2547 21:46 น. - comment id 329923
หวังว่าสักวัน ความรู้สึกนี้ จะเบาบางลงนะคะ อิ อิ
13 กันยายน 2547 06:43 น. - comment id 330131
สวัสดีครับ............. เข้ามาอ่ากลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนดี ตื่นแต่เช้าลืมตาขึ้นมาแจม เช้าวันนี้หน้าชะแล่มจิตแจ่มใส เข้ามาอ่านข้อความจากข้างใน ส่งดวงใจและคำเป็นกำลัง