ไม่รู้ว่า วันนี้ ใจเธอเปลี่ยนไป หรือยังนะ มีเยื่อใยต่อฉัน เหมือนเดิม หรือไม่ ฉันไม่รู้ แต่ รับรู้จาก มธุรส วาจา ว่าคิดถึง ไม่รู้ สับสน ดีไหม หรือไม่นะ ปรับและปรับ หัวใจให้อยู่นิ่ง ๆ อยากลืมๆ ทุกสิ่ง เรื่องวันวาน ที่ ยังค้างคา ใจ ไม่ติดต่อไป แล้วเธอยังจะคิดถึงและติดต่อกลับมาอยู่ไหม หนักใจตรงที่ความรู้สึกที่มีต่อเธอ มันยังคงอยู่ และจำได้ มิลืมเลือน กดดัน ทำให้ฉัน รู้สึก แย่ อยู่เลย ยิ่งเจอใจก็ยิ่งเจ็บ มันทรมานเหมือนกัน เคยคิดว่า ....ห่างกันไปให้ไกลมันคงดี แต่ มันไม่ใช่ซิ ในวันนี้ ยิ่งไกล ยิ่งรู้สึก เหมือน ใกล้ แต่ว่าหนทาง ข้างหน้า ฉันต้องเดินต่อไป จำได้ ว่าเจ๊บและคงอีกนาน นานเท่าไร ฉันไม่รู้ว่าจบ เมื่อใด อยากมีชีวิตใหม่ โดยลำพัง ที่.....ไม่ต้องมีเธอมา อยู่ ในห้วงของความคิด เพราะ มันยัง...........เจ็บปวดเสมอ เอ่ยบอกต่อกัน เหมือนคนใหม่ แสดง แกล้งแสร้ง ว่า ไม่มีอะไร แต่ก้อ เอานะ ฉันจะคอยดู คอยมอง ว่าเธอจะทำอะไร อย่างไรอีก ในเวลาข้างหน้าต่อไป ............ เพราะ ถึงอย่างไร รักที่ แลกไป เต็ม ๆใจ ยังคงอยู่..............เสมอ ดาหลา & ปะการัง
11 กันยายน 2547 12:52 น. - comment id 328986
ยังไม่เปลี่ยน มั่นคงเสมอนะ
11 กันยายน 2547 12:58 น. - comment id 328990
.....เหตุการณ์ที่ผ่านมา..ใช่ว่าจะลืม.. ..ได้ทุกเรื่อง....ยิ่งอยากลืม..ก้อยิ่งคิด.. ..แย่..กว่าเดิม...ซะอีก.. ++++++++++++++++++++++ ....คิดถึงจ้า.... ^____^
11 กันยายน 2547 13:46 น. - comment id 329030
รันทดมากครับ...กับความหลัง ๚ะ๛ size>
11 กันยายน 2547 16:23 น. - comment id 329180
แหมอันนี้เขียนได้แน่นมาก ก่อนหน้าไปอ่านมาอันนึงมันเบาๆโล่งๆครับผม
11 กันยายน 2547 21:12 น. - comment id 329283
ถ้าบุคคลมีสุตะมาก ตั้งมั่นอยู่ในศีล บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญเขาโดยส่วนสอง คือทั้งโดยศีล ทั้งโดยสุตะ ใครเล่าควรจะติเตียนบุคคลผู้เป็นพหูสูต ผู้ทรงธรรม มีปัญญา เป็นพุทธสาวก ผู้เป็นประดุจแท่งทอง ชมพูนุทนั้นได้ แม้เหล่าเทพเจ้าก็ย่อมชมเชย ถึงพรหม ก็สรรเสริญ ถ้ามีความรู้ทางโลกอย่างเดียว ไม่ว่าตนเองจะเป็นคนฉลาด เพียงใดก็มีโอกาสพลาดพลั้งได้ เช่น มีความรู้เรื่องปรมาณู อาจนำไปใช้ ในทางสันติเป็นแหล่งพลังงาน หรือนำไปสร้างเป็นระเบิด ทำลายล้าง ชีวิตมนุษย์ก็ได้ เราจึงต้องศึกษาความรู้ทางธรรม ไว้คอยกำกับความรู้ ทางโลกด้วย ความรู้ทางธรรม จะเป็น เสมือนดวงประทีปส่องให้เห็นว่า สิ่งที่กระทำนั้นถูกหรือผิด ควรหรือไม่ควร ผู้ที่คิดแต่จะตักตวงความรู้ทางโลก แม้จะฉลาดร่ำรวย มีอำนาจสักปานใดก็ไม่น่ารัก ไม่น่าเคารพ ไม่น่ายำเกรง ไม่น่านับถือ ยังเป็นบุคคลประเภท เอาตัวไม่รอด โปรดจำไว้ว่า ความรู้ที่เกิดแก่คนพาล ย่อมนำความฉิบหายมาให้ เพราะ เขาจะนำความรู้ไปใช้ในทางที่ผิดๆ เราทุกคนจึงควรจะแสวงหาโอกาสศึกษาทั้งทางโลกและทางธรรม และรู้ ให้ลึกซึ้ง เกินกว่าการงานที่ตนรับผิดชอบ ความรู้ที่เกินมานี้ จะเป็น เสมือนดวงประทีป ส่องทางเบื้องหน้า นำไปสู่ความสำเร็จได้โดยง่าย แสงสว่าง เป็นสิ่งจำเป็นในการเดินทางไกลฉันใด ความเป็นพหูสูต ก็เป็นสิ่งจำเป็นในการบุกเบิก สร้างความเจริญให้แก่ชีวิตฉันนั้น +-*-+-*-+ +-*-+-*-+เพื่อคุณพ่อผู้ล่วงลับ+-*-+-*-+ +-*-+-*-+