...รัก...

ขลุ่ยหลิบ

          อันความรักภักดีที่มอบให้
	ถึงฟ้าไกลขัดขวางเข้ากางกั้น
	สุดฟากฟ้าถ้าเราสองปองรักกัน
	สุดฟ้านั้นสั้นนักแพ้รักเรา
	รักเธอที่มอบให้นั้นฉันซาบซึ้ง	
	คือที่พึ่งพักพิงไม่มีเหงา
	แม้แสนไกลแพ้ใจของสองเรา
	แอบแนบเนาว์เคล้าคลอเคลียเสมอใจ
	รักที่ฉันมอบให้เธอเพ้อเฝ้าฝัน
	มิมีวันผันแปรเปลี่ยนไปที่ไหน
	กาลเวลาแม้หมุนวนว่ายเวียนไป
	มิอาจหยุดดวงใจภักดิ์รักนิรันดร์
รักที่เธอมอบให้ฉันนั้นมีค่า
	จะรักษาตลอดไปไม่แปรผัน
	แม้หากสิ้นสูรย์ดาวและแสงจันทร์
	รักคงมั่นมิเสื่อมคลายสลายไป
	ไม่มีความรักใดอุ่นใจฉัน
	มาเทียมทันเท่าเธอเสนอให้
	และกับความอบอุ่นละมุนละไม
	อ้อมแขนใครอื่นเขาไม่เท่าเธอ
	ความรักใครไหนหวานปานน้ำผึ้ง
	คงไม่ครึ่งรักเราสองสนองเสนอ
	ระหว่างวันต่อวันฉันได้เจอ
	มั่นเสมอรักสมานนานนิรันดร์
	น้ำคำซึ่งซึ้งใจของใครอื่น
	มิหวานชื่นเท่าเธอปรนเปรอฉัน
	เหมือนเกิดมาเพื่อซึ้งถึงคำนั้น
	ตลอดวัน  ตลอดปี  ชั่วชีวิต
	เสมือนมีพรสวรรค์สั่งฉันว่า
	ให้เกิดมารักเธอเสมอจิต
	ตราบเดือนดับดาวสลัวทั่วทุกทิศ
	ฉันใช้สิทธิ์รักแท้แต่เธอเดียว
ขอฟากฟ้าอ้าแขนรับรักเราสอง
	ฟ้าปกป้องรักสองเราโปรดแลเหลียว
	ขอหัวใจสองดวงหลอมเป็นดวงเดียว
	สองดวงเกี่ยวก้อยร้อยรักปักใจปอง