กลอนพาไป..ในวันเหงาๆ..

zilver

ซาบซึ้งซุกซ่อนซ่อมชีวิต
ห่างหายหัวใจช้ำร่ำให้หา
จากจรจำใจให้จากลา
เวลาช่างเหว่ว้าน่าเศร้าใจ
คิดคนึงถึงคนนั้นที่ไกลห่าง
น้องนวลนางน้องนั้นนี้อยู่ไหน
ทอดทิ้งทุกสิ่งสรรพกลับหัวใจ
เจ้าจิตใจต้องจำเจ็บเหน็บอุรา
นังเหงาเงียบงันในวันห่าง
ช่างชอกช้ำทำชีวิตให้อ่อนล้า
นั่งริมหนองน้ำไม่สิ้นรินสองตา
น้ำในตาช่างหน้าเศร้าเขาไม่มอง				
comments powered by Disqus
  • Robert TingNongNoi

    8 กันยายน 2547 11:28 น. - comment id 326833

     
    ก็พาไปได้ในทางที่ดีและงดงามครับ ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ดาหลา & ปะการัง

    8 กันยายน 2547 14:44 น. - comment id 326979

    อื่ม เหงา ได้ ที่เลย เทียวค่ะ 
    
    
    เป้นกำลังใจค่ะ
  • extreme life

    8 กันยายน 2547 21:09 น. - comment id 327239

    สัมผัสในได้พริ้วไหวมากกกก
  • ฟา

    17 กันยายน 2547 16:25 น. - comment id 333298

    ถ้าสิ้นแล้วคนจะซับน้ำตาให้
    ก็จะยื่นมือไปที่ตรงนั้น
    จะซับให้จนแห้งเหือดพลัน
    เพื่อคุณนั้นมองทุกวันได้ชัดเจน
  • เวลา

    23 กันยายน 2547 15:51 น. - comment id 336794

    น้ำตาที่รินไหล
    อาจเกิดจากใจเธอที่เหงา
    ขอให้เธอคิดถึงเรา
    คนที่เฝ้าคอยห่วงใย
    คงไม่ได้ไปคอยซับน้ำตาให้
    เพราะว่าไกลเกินเอื้มถึง
    แต่มีเพียงความรู้สึกหนึ่ง
    ที่จะยังส่งถึงเธอ... ว่าคิดถึงนะ
    
      หายเศร้าได้แล้ว เราเป็นห่วงนะ
    
  zilver

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน