ขอที่ว่าง.......ตรงกลางหัวใจ, ให้ฉันสักนิดเถิด........... 31/08/46 ..........หลายต่อหลายวัน ที่ผ่านไป ฉันยังคงเดิน อยุ่เดียวดาย........ ฉันยังเดินวนเวียน อยุ่ ท่ามกลาง ความรู้สึกที่สับสน ว่า ฉันจะเดินไป ทางไหนดี ทางซ้าย หรือ ทางขวา ดีหนอ ฉันกลัว กลัวการเปลี่ยนแปลง ที่สุด กลัว ความ หวั่นไหว ของจิตใจ การร้องขอ สิ่งใด ให้กลับคืนมา เหมือนเดิม คงยากเหมือนกันนะ เส้นทาง การเดินทางของชีวิต....ดูเหมือน สดใส แต่ ..... .ภายในเจ็บช้ำเหลือ แสน ใครจะรู้บ้างไหม.........ฉันยิ้ม ฉันหัวเราะ แต่ หัวใจฉันร้องให้ ฉันเหงา ฉันเศร้าใจ........ ฉันร้าวราน กับภาพนั้นเหลือเกิน...ร้องให้......... แล้ว ฉันจะ ทำอย่างไรดีหนอ อยากจะขอ ที่ว่างๆๆของหัวใจ ที่เธอ บอกว่า ให้ฉัน..... แต่ขอเพียงเศษเสี้ยว ของหัวใจ ขอเศษ เสี้ยว สายตา หันกลับมามองบ้าง ขอเศษ เสี้ยว ห่วงหาและ อาทร กลับมาให้ฉัน สักนิด ก้อพอใจ ดาหลา&ปะการัง.......
8 กันยายน 2547 09:58 น. - comment id 326777
ลีลาออกมาอย่างเศร้า ทั้งเงียบเหงาและว้าเหว่ อดทนต่อไปครับ แลัวจะค่อยชินไปเอง ๚ะ๛ size>
8 กันยายน 2547 11:51 น. - comment id 326857
งานนี้เศร้าร้าวเหลือเมื่อได้อ่าน ภาพนี้งามผสานอ่อนหวานยิ่ง สรรพทุกข์ปลุกแอบแนบความจริง ทุกสรรพสิ่งทุกลีลา...อย่ายึดครอง งามลีลามากค่ะ
8 กันยายน 2547 13:51 น. - comment id 326946
เศร้าจังนะคะ .... อย่าไปคิดมาก แวะมาทักทายค่ะ อิอิ