แด่คนรัก

วิญญาณศิลา

 แด่คนรัก  
มีบทกวีมากมาย
ที่ถูกเขียน เพื่อระบายความคิดถึง
แต่ไม่มีบทกวีบทซักบทหนึ่ง ที่มีไว้สำหรับฉัน
ที่ถูกเขียน เพื่อระบาย ความคิดถึงที่มีต่อเธอ
บทกวีบทนี้.....
ฉันเขียนในวันที่พบเธอวันแรก
ฉันเข้าไปคุยกับเธอ
เธอก็คุยด้วยดี เหมือนไม่มีมารยาอะไร
ในตอนนั้น.....
เธอดูซื่อ และน่ารัก ไร้เดียงสา
มีเพื่อนมากมาย ห้อมล้อม
มีวาจาไพเราะ กับ ทุกคน
ในวันนั้น.....
เธอทำอะไร...ก็ล้วนน่าดูไปหมด
เธอพูดอะไร...ก็ล้วนดูดีไปหมด
เธอ ทำให้คิดว่า...นี่แหล่ะ ...ผู้หญิง ในอุดมคติของฉัน
บทกวีบทนี้.....
ฉันเขียนในวันที่เราคบและรู้จักกัน
เราสองคน รัก กัน
เราสองคนไม่แยกจากกัน
ในขณะนั้น.....
เธอยิ่งดูซื่อ และ น่ารักมากขึ้น
เพื่อนมากมายห้อมล้อม...ในนั้นมีฉันด้วย
วาจาเธอไพเราะกับทุกคน...กับฉันด้วย
ในขณะนั้น.....
เราทำอะไร... ก็ล้วนถูกใจเธอไปหมด
เราพูดอะไร... ก็ล้วนเข้ากันไปหมด
เธอ ทำให้คิดว่า... เราจะไม่แยกจากกัน 
บทกวีบทนี้.....
ฉันเขียนในวันที่เรา...อยู่ห่างไกลกัน
เราสองคนยังรักกัน
แต่...เราสองคนต้องแยกจากกัน
ในตอนนี้.....
เธอยังดูซื่อ...แต่สงบ
เพื่อนมากมายหายหน้า...แม้แต่......ฉัน
วาจาเธอ ไม่เอื่อนเอ่ยกับใคร...แม้แต่.......ฉัน
ในวันนี้.....
ฉันทำอะไร...ก็ทำเพื่อเธอ
ฉันเขียนอะไร...ก็เขียนเพื่อเธอ
แต่...เธอ...ผู้นอนสงบนิ่ง ณ ที่นี้ ชั่วกัลป์ 
แล้วน้ำตาแห่งความคิดถึง...ก็หลั่งไหลออกมาเพื่อเธอ
แด่เธอผู้ห่างไกล