อ้างว้างว่างเปล่ามานาน เดินทางผ่านวันเหงาๆ อยู่ตรงนี้กับร่างไร้เงา จนพบเธอร่างเหงาๆจึงฟื้นคืน ตอนนี้...เงาที่หายไปกลับมาทอดใหม่ เช้าวันสดใสปลุกฉันให้รู้ว่า...ไม่ได้ฝัน มีเธออยู่ในเวลาชีวิตและเราคิดถึงกัน อยากให้ทุกอย่างดำรงนิรันดร์...เงาจะประทับอยู่ตรงนั้นตลอดไป
2 กันยายน 2547 15:05 น. - comment id 321984
เขียน......ได้งดงามน่ารัก ประทับใจมากครับ๚ะ๛ size>
2 กันยายน 2547 15:48 น. - comment id 322028
ขอให้เป็นการเดินทางครั้งสุดท้าย .. นะคะ แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
2 กันยายน 2547 17:52 น. - comment id 322109
ขอให้เดินทางไปกับเธอคนนั้นอย่างมีความสุขนะคะ
3 กันยายน 2547 00:11 น. - comment id 322454
อ้างว้างเปล่าไร้ใครมาเห็น ต้องอยู่อย่างหลบเร้นไม่เห็นหน้า อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวแล้วนานมา จนมาเจอเธอหละหนาถึงมีเงา *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
3 กันยายน 2547 06:43 น. - comment id 322578
มาอ่านเป็นกำลังใจให้ครับ เขียนได้น่าอ่านจังเลย
3 กันยายน 2547 14:29 น. - comment id 323002
ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจและคำแนะนำนะคะ...เพิ่งแต่งครั้งแรกค่ะ .....จะพยามยามต่อไปนะคะ
3 กันยายน 2547 15:43 น. - comment id 323062
ธารใส สมัครตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย ดีใจจังเลย ที่มาร่วมกันแต่งกลอน.. กลอนเพราะมากๆน่ะ ไม่รู้มาก่อนเลยน่ะ ว่ามีฝีมือ แต่งเก่งๆ เป็นกำลังใจให้น่ะ :-) :-) :-)
10 กันยายน 2547 17:39 น. - comment id 328567
มีความรักรึไงยะหล่อน เรื่องกลอนฉันไม่เก่งเท่าหล่อนหรอก แต่ก็เพราะดีเด้อ แต่ทำไมมันหงอยจังอ่ะ