อยากให้เธอ มาซ้อนท้าย หัวใจฉัน อยากให้เธอ มารักกัน จะได้ไหม อยากให้เธอ มาวิ่งเล่น ในหัวใจ อยากให้เธอ อยู่ใกล้-ใกล้ ทุกเวลา อยากให้เธอ บอกรัก ฉันสักครั้ง อยากให้เธอ ให้ความหวัง บ้างเถิดหนา อยากให้เธอ ยิ้มให้บ้าง เป็นครั้งครา อยากให้เธอ สบตา คอยส่งใจ แม้ความจริง จะไม่เป็น เช่นความฝัน แต่ใจฉัน ก็ยังตัด ใจไม่ได้ ยังเฝ้าฝัน เพ้อถึงเธอ อยู่ร่ำไป ยังคงห่วง หัวใจ กลัวไร้เธอ อยากจะลืม ลืมเธอ ลืมให้หมด อยากจะลด ความคิดถึง ที่พร่ำเพ้อ อยากจะหนี ความจริง ที่ได้เจอ อยากจะลบ ภาพเธอ ไปจากใจ ตอนสุดท้าย ฉันต้องกลาย เป็นคนเศร้า จำต้องเหงา จำต้องตรอม ยอมฝันร้าย จำต้องเจ็บ จำต้องช้ำ จำต้อง-ทำใจ จำต้องยอม บ๊าย-บาย น่ะคนดี
31 สิงหาคม 2547 13:14 น. - comment id 320090
เขียนเศร้าแค่นี้ น้ำตาที่มีก็แทบจะร่วง แล้วครับ ถ้าเศร้ามากกว่านี้คงไม่มีอา รมณ์คอมเม้นกลอนอื่นแล้วครับ เพราะ กลอนมันย้อมอารมณ์ จนรันทดท้อแท้ แค่นี้ก็เศร้าแย่จะสุดทนแล้วครับ ๚ะ๛ size>
31 สิงหาคม 2547 18:50 น. - comment id 320259
เคยเขียนกลอนบทนึง ชื่อ รักเอย เหมือนกันค่ะ แต่ไม่เศร้าขนาดนี้ :)
31 สิงหาคม 2547 23:41 น. - comment id 320485
อยากให้เธอมารักเราเหมือนเรารัก แต่ยากนักกับรักนี้ที่ห่วงหา เมื่อเธอนั้นไม่เคยจะมองมา แถมห่างตาเธอไม่เห็นฉันสักที *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
1 กันยายน 2547 00:01 น. - comment id 320512
เขียนได้ดีครับ เรื่องแบบนี้เขียนบ่อยๆก็เข้าที่เข้าทางเองแหละ ;) ที่สำคัญไม่ได้อยู่ที่ความเพราะหรือภาษาสวย มันอยู่ที่เนื้อหา และ เมื่อผู้อ่านๆแล้วเข้าใจตามที่เราต้องการสื่อครับ
1 กันยายน 2547 06:30 น. - comment id 320622
สวยงามมากเลยครับ มาให้กำลังใจด้วย... อิ....อิ....
1 กันยายน 2547 11:19 น. - comment id 320789
ขอบคุณครับสำหรับทุกกำลังใจ
5 กันยายน 2547 14:16 น. - comment id 324552
กำลังใจมีให้เสมอ