วันนี้.ฟ้าครึ้ม ฉันซึมเศร้า ละอองเหงาปกคลุมหัวใจฉัน คิดเลื่อนลอยล่องไปเหมือนไอควัน ไม่เห็น พระจันทร์ ตะวัน ดาว สีสันความรักในใจ ถอยมาวางไว้ตรงสีขาว แผลฉีกด่างพร้อยเป็นรอยกาว ให้ความว่างเปล่าอำพราง นอนฟังเสียงฝนเล่นดนตรี เมโลดี้แต่งแต้มความว่าง ตัวโน้ตเพลิดเพลินเดินทาง ห้องกว้างกลายเป็นฟลอร์เต้นรำ บำบัดรักษาอาการเศร้า ดนตรีบรรเทาเสียงครวญคร่ำ น้ำเสียงเช็ดแผลความทรงจำ ใจบอบช้ำสลบไสลมาหลายวัน ใจขี่ตัวโน้ตโลดแล่น ไปสู่ดินแดนแห่งความฝัน กายยังอยู่กับชีวิตปัจจุบัน นิ่งงันในโลกความจริง ทรมานเพราะเชื่อคารม โรคทรามซินโดรมเข้าสิง ถูกเธอลวงใจไว้แอบอิง แล้วทอดทิ้งไว้กับความฝังใจ บทเพลงจะเรียงคลื่นความคิด ชีวิตและสมองของฉันใหม่ ฆ่าเชื้อแผกผิดในจิตใจ ปลูกความอ่อนไหวด้วยกวี เมโลดี้บรรเลงเพลงเหงา วันนี้ฉันเศร้าเท่าเพลงนี้ เคลิบทุกข์เคลิ้มสุขกับทุกคีย์ เช้าพรุ่งนี้ก็ลืมทุกเรื่องราว
30 สิงหาคม 2547 21:14 น. - comment id 319554
ชอบมากเลยอะจ้า
30 สิงหาคม 2547 22:03 น. - comment id 319615
นิ้วหัวแม่โป้งต้องยกชูให้อีกแย๊ว...สิเรา ถูกใจวัยรุ่น..จัง ( รุ่นไหนอย่าไปสน) ขอบใจงานดีที่มีสู่ค่ะ
31 สิงหาคม 2547 00:12 น. - comment id 319729
ระลึกรู้ตามทำนองคล้องคลื่นเสียง ไล่เรียงเรียงเพียงลำดับกระชับไหว ปรับปัญญาพาสร้างสรรค์พลันฉับไว ช่างอ่อนไหวในเข้มเต็มพลัง ธรรมะสวัสดีค่ะ คุณ วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ ...พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ...
31 สิงหาคม 2547 09:21 น. - comment id 319870
เขียนได้ดีจังเลยคะ แต่ลูกกวาดยังไม่อยากเศร้าก่อน แต่ยังไงก้ยอมเศร้าเป็นเพื่อนด้วยก็ได้คะ คิคิ
31 สิงหาคม 2547 09:36 น. - comment id 319909
แวะมาอ่านมาเป็นกำลังใจ ไม่ใช่ใครคนกันเอง กลอนน่ารักดีนะครับ
31 สิงหาคม 2547 09:52 น. - comment id 319943
เขียนได้งามดีครับ ในยามที่หงอยหงา ฟังเพลงไหนก็เศร้าไปหมด เพราะว่า อารมณ์มันแสนรันทดท้อแท้ครับ๚ะ๛ size>
31 สิงหาคม 2547 10:31 น. - comment id 319972
จำได้ไหมบทเพลงของเรา ที่เธอชอบร้องให้ฉันฟังเบา-เบาเสมอ-เสมอ ใต้ต้นไม้ใหญ่..ที่เรามักจะไปพบเจอ กับเก้าอี้สีขาวที่ฉันและเธอ..นั่งข้างกันเสมอมา ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ แก้ม .. แวะมาทักทายค่ะ ¤ ¤ KËÅM _ PÖÑG¹ ¤ ¤
31 สิงหาคม 2547 21:36 น. - comment id 320389
สุดยอดเลยค่ะ ชอบจัง