บางคราที่เวลาเดินอย่างเชื่องช้า จนเกือบเหมือนว่าจะหยุดหมุน รู้ไหม.. ฉันกำลังคิดถึงคุณ คิดถึง.. จนว้าวุ่นไปทั้งใจ บางคราที่ฟ้าไร้สีสัน ช่างเป็นวันที่หัวใจมันหวั่นไหว อบอุ่นทุกทีที่นึกถึงคนไกล แม้ว่าจะวุ่นว้าไปทั้งใจก็ตามที แปลกนะ.. ทั้งทั้งที่เราห่าง แต่เหมือนคุณเคียงข้างอยู่อย่างนี้ อุ่นใจที่ได้นึกถึงความรู้สึกดีดี เราต่างมีให้กันเมื่อห่างไกล คุณรู้สึกเหมือนกันหรือเปล่า ที่บางครั้งมันก็เหงาจนหวั่นไหว เวลาที่ฉันกำลังคิดถึงคุณ.. คนคุ้นใจ คุณจะกำลังคิดถึงฉันไหม.. อยากรู้จัง
30 สิงหาคม 2547 15:14 น. - comment id 319302
ใส่จินตนาการได้แสนคม ลงใน อารมณ์ที่เคว้งคว้าง กลอนงดงาม มากครับในสาระ จนน่าประทับใจ ๚ะ๛ size>
30 สิงหาคม 2547 19:19 น. - comment id 319473
คิดถึงฉันไมหเวลาที่เธอ.... ส่วนฉันนั้นคิดถึงเธอเสมอโดยไม่ต้องจุดจุดจุด
31 สิงหาคม 2547 08:07 น. - comment id 319830
..จำเรน.. ได้เปล่าร่า.. อิอิอิ.. แบบ ตอนนั้น ..เรนเคยไปโพสกลอน..ลงในกระทู้ ของคุณ นะคะ..
31 สิงหาคม 2547 09:27 น. - comment id 319884
แวะมาอ่านมาเป็นกำลังใจ ไม่ใช่ใครคนกันเอง กลอนน่ารักดีนะครับ
31 สิงหาคม 2547 12:03 น. - comment id 320039
คราใดที่ดวงใจต้องเหว่ว้า ยังครวญหาคนดีนี้อยู่ไหน เฝ้าพร่ำเพ้อถึงเธอทุกวันไป ยังห่วงใยทุกเวลาและนาที......ฯ แวะเข้ามาทักทายค่ะ...คุณธารินทร์..หายไปนานยังจำกันได้มั้ย...สบายดีมั้ยคะ..คิดถึงนะคะ....
31 สิงหาคม 2547 20:58 น. - comment id 320345
แม้ห่างไกลเพียงใดให้รู้ไว้ ว่าดวงใจยังมอบให้เธอเสมอ แม้จากกันแสนไกลไม่พบเจอ แต่ตัวเธอยังมีฉันนั้นเรื่อยไป *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบกลอนบทนี้จัง*-*
5 กันยายน 2547 19:35 น. - comment id 324816
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดถึงที่มีให้กันเสมอนะครับ ..
23 กันยายน 2547 04:40 น. - comment id 336456
เป็นงานสวยน่ารักดีนะคะ