ยามลมพัดสะบัดลิ่วใจพลิ้วไหว ยามลมหายใจเหว่หว้าพาให้เหงา คอยลมพัดมาหาเพียงเบาเบา เพียงใจเฝ้าคอยลมยามหวนมา เมื่อฝนพรำทำเปียกเรียกเสียงอ่อย ใจน้อยน้อยพลอยฉ่ำน้ำตาฝน ไม่เคยท้อรอคอยแม้นอับจน ถึงขืนขมด้วยรสน้ำตาแห่งการรอ กว่าจะมาฟ้าจะเปลี่ยนไปกี่หน แม้นขลุกฝนปนแดดจนสึกหรอ ทั้งแร้งแห้งร้างไกลใจต้องรอ เพียงใจขอมองเธอหวนคืนมา...
30 สิงหาคม 2547 08:31 น. - comment id 319054
ใช้ภาษาได้พริ้วราวกับจะปลิวตามลมครับ วิจิตรงดงามมากในการจินตนาการ ๚ะ๛ size>
30 สิงหาคม 2547 11:27 น. - comment id 319147
จะไม่ยอมให้เธอรอต่อไปอีก จะไม่หลีกหนีห่างเธอไปไหน จะไม่ให้กายเราสองต้องร้างไกล เพราะใจนี้นั้นมีเธอเพียงผู้เดียว
30 สิงหาคม 2547 22:59 น. - comment id 319657
แม้ฟ้าเปลี่ยนจากสีที่มีนั้น แม้กาลผันเปลี่ยนใหม่ไม่เหมือนเก่า แต่สำหรับตัวฉันฝันหาเรา ยังรอคอยรักเก่าให้ย้อนคืน *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ คิดถึงค่ะ*-*
31 สิงหาคม 2547 02:47 น. - comment id 319791
ดีจ๊ะน้องฟองอากาศ แต่กลอนได้น่ารักจังเลยว่าแต่มองฟ้ารอใครเหรอจ๊ะพี่หวานแวะมาทักทายจ๊ะ ฝันดีนะจ๊ะ
31 สิงหาคม 2547 08:24 น. - comment id 319841
..ไพเราะ.. มากเลยคะ.. คิดถึงจัง..
31 สิงหาคม 2547 23:37 น. - comment id 320481
ขอบคุณนะคะ ....................... Robert TNN สวัสดี.................................... ไร้เงาจ้ะ คิดถึงผู้หญิงไร้เงาเช่นกันนะคะ................ :) สวัสดีค่ะ มองฟ้า..รอพี่หวานจ้ะ .................... O_o คิดถึงเรนจังมากๆนะคะ ......................... :+
1 กันยายน 2547 11:35 น. - comment id 320798
This is also a nice poem..
4 กันยายน 2547 11:35 น. - comment id 323709
มิต้องรอ.. ฉันงงงวยกับเธอยิ่งนะน้องรัก เจ้ายังภักดีต่อใครเสมอเสมือน เห็นเจ้าแต่งหาใครอย่างมิลืมเลือน เจ้ายังรอเขาเสมือนคือคู่ใจ