รักไปช้ำไป...
พรรณพชร
รักไปช้ำไป....เสียใจจนชิน
อีกนานแค่ไหนที่ต้องกล้ำกลืนฝืนกินหยดน้ำตา
รักไปช้ำไป เสียใจ...เรื่อยมา
หลงคิดว่าตัวเองจะพอมีค่า...ในสายตาเธอ
แต่ปล่าวเลย แค่คิดเข้าข้างตัวเอง...
เลยต้องนั่งฟังบทเพลง เศร้าเคล้าน้ำตา...
เหลือเพีงเพื่อนคนเดียว ที่อยู่ด้วยเรื่อยมา....
นั่นคือหยาดหยดน้ำตาที่ไหลริน
ไม่เคยเลยสักนิด ในหัวใจ....
ที่เธอจะเหลียวมอง คนสั่นไหว...ในห้วงเวหา
ไม่เคยเลย แม้เศษเสี้ยว ของ สายตา....
เธอไม่เคยมองมา...ไม่มีใจ
หลงคิดว่ารักที่ทุ่มเท....
จะทำให้ใจเธอเฉียงเฉ อ่อนไหว
แต่ปล่าวเลย ยิ่งทุ่มไปเท่าไร
ก็ ยิ่งเจ็บยิ่งช้ำ ยิ่งเสียใจ....เพียงลำพัง
รักไปช้ำไป....แม้จะเหนื่อย
ทังที่ พยายามบอกตัวเองอยู่เรื่อยๆ พอได้ไหม
กับการทุ่มเท รักเธอหมด หัวใจ
แต่ ยิ่งห้ามเท่าไหร่ก็ ยิ่งรัก ยิ่งเสียใจ....ยิ่งเจ็บเอง