ไม่รู้จะอยู่เพื่อใคร...

พรรณพชร

เธอบอกให้เราเป็นอย่างเดิม...ที่ผ่านมา
เธอเคยถามความรู้สึกฉันไหมว่า...ต้องการมันไหม
เธอเคยสนใจบ้างรึป่าว..ว่าวันที่ฉันเจ็บคนเดียวนั้นมันเจ็บเพียงใด
เธอไม่เคยรับรู้ใส่ใจ...สักครั้งนึง
เธอกลับมา พร้อมคำว่ายังรักอยู่
อยากให้ฉันรับรู้ว่าเธอหึง
กับการที่เธอทิ้งไป แล้วมีใครคนนึง
มาดูแล เป็นที่พึ่งยื่นไหล่ให้พักพิง
เธอรักฉันหรือรักตัวเอง
เธอต้องการฉันจริงๆหรือเกรงกลัวความเหงา
เธอต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ ตอนที่เหลือสิทธิ์จะปองเพียงเงา
มันน่าเศร้า...ไปไหม...ที่กลับมา....
ปล่อยฉันเถอะนะ ถ้ายังรักฉันอยู่จริง
ให้ฉันได้ดูแลคนที่เคยยื่นใหล่ให้พักพิงตอนฉันล้า
ขอเถอะนะ ... อย่ารั้งฉันไว้  ให้สุดท้ายต้องอยู่กับนำตา...
ถึงแม้จะยังรักเธอมากมายนักหนา...แต่ไม่ช้า...ฉันจะลืม...(ให้ได้เลย)				
comments powered by Disqus
  • พรรณพชร

    27 สิงหาคม 2547 18:30 น. - comment id 317749

    ฝากด้วยคร๊าบบบบบบบบ
    
  • มือใหม่หัดสวย

    27 สิงหาคม 2547 19:20 น. - comment id 317779

    กลอนดี สัมผัสดี แสดงอารมณ์ได้ดีมากๆเลย
  • Robert TingNongNoi

    27 สิงหาคม 2547 20:02 น. - comment id 317800

     
    ไม่เลวครับกับหลายๆคำถาม
    ที่เปิดนิยามได้ด้วยตัวมันเอง  
    ถือว่าเก่งในการร้อยเรียง ไพ
    เราะทั้งสำเนียงและลีลา  ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ardin

    28 สิงหาคม 2547 00:25 น. - comment id 317923

    ไพเราะดีคะ กลอนแฝงหลายอย่าง
    แวะมาเยี่ยมนะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน