เคยอิงอุ่นหนุนแขนเคียงเพียงเราสอง ต่างนอนมองท้องฟ้าพาท่องฝัน มือเราสองประคองเคียวเสี้ยวพระจันทร์ พร้อมใจกันเก็บเกี่ยวรวงดวงดารา ใช้น้ำใจรดรักมาตลอด จนแผ่ยอดแตกกิ่งใบในเวหา ผลิบานออกเป็นดอกดาววับวาวตา กลางท้องฟ้าแสนไกลในรัตติกาล ความรักฉันต้องพบจุดจบหนัก น้ำใจรักเธอแล้งแห้งละหาน เหลือแต่เศษความดีที่ผลิบาน ฉันร้าวรานทุกโมงยามเฝ้าถามดาว ดาวไม่มีคำตอบลอบบอกฉัน ยังคุ้มกันปิดบังทุกย่างก้าว น้ำตาฉันร่วงเล็ดเป็นเม็ดพราว กลีบแสงดาวร่วงโรยหล่นโปรยดิน เป็นหยาดฝนล้นฉ่ำล้างความร้าว แววตาดาวฟ้องความจริงจนหมดสิ้น เสียดายเพลงหวานใสเคยได้ยิน ได้ดื่มกินความสงสัยมาหลายปี ฉันทำผิดอย่างไรเพียงใดหรือ ไม่ใช่ยื้อหรือขัดแย้งการแหนงหนี เพียงอยากไขเครื่องหมายปรัศนี ทุกราตรีจึงติดตามเฝ้าถามดาว...
27 สิงหาคม 2547 13:56 น. - comment id 317612
งดงามมากครับในท่วงลีลา และ วาที เขียนได้มีเสน่ห์มากๆ๚ะ๛ size>
27 สิงหาคม 2547 14:02 น. - comment id 317620
ตามอ่านเป็นนิรันดร์
27 สิงหาคม 2547 14:10 น. - comment id 317627
สวัสดีค่ะน้อง วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ ... โห..ยอดเยี่ยมมากค่ะ เข้าใจใช้ความเวิ้งว้างกลางอากาศมาบรรยายความงดงามของความรักได้ แล้วก็ขมวดปัญหาให้คิด...ด้วยจุดแห่งความฉงน.. ตอนนี้บทกลอนทยอยลง..พี่คงได้อ่านอย่างเต็มอิ่ม ดีกว่าลงทีละเยอะๆ นะคะ กลอนของน้องเป็นกลอนที่มีคุณภาพและปริมาณ ถ้าต้องมาอ่านแบบขอไปทีก็เสียดายอรรถรสของบทกลอนน่ะค่ะ สวัสดีนะคะ
27 สิงหาคม 2547 14:20 น. - comment id 317629
ขอบคุณมากนะครับ ที่ติดตามอ่านผลงาน วิสกี้ กวีคิกขุ
27 สิงหาคม 2547 14:40 น. - comment id 317639
กลอนเพราะ+หวาน+น่ารักดีค่ะ มีเทคนิคจิบวิสกี้ แกล้มเบียร์ก่อนแต่งแหงมๆ
6 กันยายน 2547 13:19 น. - comment id 325300
วันที่แวะมาตอบเป็นบางบท คิดว่าไอ้น้องสาวคนนี้ มันท่าจะเมาเขียนทุกวัน อิอิ