บนทางที่เราร่วมเดิน เธอมีฉันเป็นส่วนเกิน..ใช่ไหม ที่ยังยืนข้างกันอยู่ เพราะเธอไม่รู้จะไปกับใคร ตอบมาได้ไหม..ฉันคืออะไรในสายตา เป็นเพียงดอกไม้แห้งเหี่ยว แค่ในยามเปล่าเปลี่ยว เธอจึงหันมาหา เมื่อมาถึงสวนสวย มีดอกไม้กลิ่นระรวยละลานตา ฉันก็ถูกทิ้งกับวันเวลา มีเพียงความเหว่ว้าเคียงข้างกัน ถ้าฉันเป็นเพียงแค่คนแก้เหงา ก็ช่วยบอกหน่อยได้หรือเปล่า..ฉันไม่อยากฝัน แต่ถ้าฉันยังเหลือค่า ก็ช่วยแสดงออกสักนิดว่า เราผูกพัน เธอยังห่วงฉันทุกวัน ไม่ใช่แค่เพราะเธอนั้นไม่เหลือใคร คนที่ให้อยู่ฝ่ายเดียว..มันเหนื่อยท้อ คนที่ได้แต่เฝ้ารอ..มันร้าวไหว คนที่ทำอะไรก็ผิด..เธอไม่เคยคิดห่วงใย มันแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงใด ที่จะใช้ต่อลมหายใจให้ผ่านวัน อยากให้เธอลองมองคนคนนี้ อยากให้เธอรู้สึกดีดี..เหมือนกับฉัน ไม่อยากให้เธอจูงมือใคร พอเขาจากไปจึงมาหากัน ไม่อยากให้ในทุกวัน ยังคงมีแต่ฉันที่เดียวดาย บนทางที่เราร่วมฝัน..เธอยังต้องการฉันหรือเปล่า ยังอยากยืนข้างกัน แม้ความเหงาได้จางหาย ช่วยยืนยันด้วยสัญญา.. ว่าหนึ่งคนยังมีค่า แม้ไม่มากมาย และไม่ใช่แต่ฉันงมงาย แต่เธอก็มีรักให้เช่นกัน
27 สิงหาคม 2547 13:43 น. - comment id 317598
เปรียบเทัยบได้แสนเศร้า จนเกิดความเหงาในอารมณ์ ขอชื่นชมในผลงาน ว่าไร้เทียมทานครับ ๚ะ๛ size>
27 สิงหาคม 2547 16:20 น. - comment id 317686
อาจเป็นเพราะวันเวลา อาจเป็นเพราะที่ผ่านมา..เธอคิดหวั่นไหว คิดไปเองข้างเดียวคิดว่าเขาไม่แลเหลียวไม่เข้าใจ เธออาจคิดมากไป อยากให้ลองคิดดู ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ที่จะต้องใช้เหตุและผลมากกว่าที่เป็นอยู่ เข้าใจและห่วงหาใส้ใจกันบ้างคอยเฝ้าดู แค่นี้ก็คงจะได้รู้ถึงเหตุผลที่เป็นอยู่ว่าคืออะไร แวะมาทักทายครับ