ฉันรู้ตัวดีคนดี*****************ว่าเป็นคนที่น้อยค่า แค่เธอพานพบสบตา*******************ก็ซึ้งแล้วว่ามีใจ ถึงแม้จะเพียงวูบเดียว*****************ที่เหลียวมองให้หวั่นไหว ประคับปรับจิตปรับใจ******************สร้างวันสดใสสู่กัน ขอบคุณที่มีแก่ใจ***********************แม้เพียงเผลอไผลเท่านั้น ขอบคุณที่มาผูกพัน*********************เพิ่มวันเวลาที่ดี เป็นเพียงใครที่ด้อยค่า****************พอถึงเวลาตอนนี้ ถ้าเลิกสนใจใยดี***********************ไม่มีนึกโกรธเคืองกัน ก็รู้เข้าใจในคุณ************************จะไม่วุ่นวายกว่านั้น รู้ฐานะดีทุกวัน**************************ว่าฉันสำคัญน้อยเกิน *****************๒๒:๐๕ น. ๒๔ ส.ค. ๔๗********************
25 สิงหาคม 2547 22:34 น. - comment id 316786
ยังไม่สายที่จะกลับมารักตน
26 สิงหาคม 2547 01:06 น. - comment id 316856
ฉันรู้ตัวเองทุกวัน ว่าเธอนั้นคงไม่ใช่ เพราะฉันไม่ดีเหมือนใคร เธอจึงไม่ให้ใจจริง *-*กลอนโดนใจค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
26 สิงหาคม 2547 10:31 น. - comment id 316935
มาเป็นกำลังใจให้คับ หายไปนานเลย ทำอะไรอยู่หล่ะตอนนี้ สบายดีไหม ฟา เดี๋ยวค่อยคุยกันอีก เพราะอยากแทนหัวใจคนไม่สำคัญ อิ อิ
26 สิงหาคม 2547 10:42 น. - comment id 316942
จินตลีลาออกมาเป็นเลิศ ทั้งภาษาและสื่อความนัย ๚ะ๛ size>
26 สิงหาคม 2547 11:14 น. - comment id 316964
ความสำคัญวัดอย่างไรจึงได้รู้ ว่าจะอยู่ลดหลั่นในชั้นไหน ครุ่นคำนึงคิดถึงอยู่ในใจ ไม่บอกใครคงไม่จัดวัดกว้างยาว แอบเก็บไว้คนเดียวก็เลยไม่เข้าสถิติวัดความสำคัญ ที่จริงรู้หัวใจตนเองว่าเธอสำคัญเพียงใด แวะมาทักทายนะครับ
27 สิงหาคม 2547 13:24 น. - comment id 317582
อย่ามองตัวเองเป็นคนแบบนี้ซิคะ เรายังมีค่าพอที่จะเป็นคนที่สำคัญนะคะเดียวเขาก็เห็นคุณค่าของเราเองแหละ สู้เขานะคะ
7 กันยายน 2547 17:02 น. - comment id 326255
เห็นด้วยกับความเห็นข้างบนครับ