: : หลั่งน้ำฝนบนผืนทราย : :
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
การรักเธอมีความช้ำเป็นคำตอบ
เป็นคำปลอบที่หลอนใจให้ขวัญหาย
เหมือนเทฝนหล่นซ่านลงผ่านทราย
ดูไม่มีความหมายอะไรเลย
การกอดเธอเหมือนกอดลมอันว่างเปล่า
เหมือนกอดเสาแข็งทื่อที่นิ่งเฉย
การคาดหวังความอุ่นใจ...ไม่มีเลย
ความเฉยเมยคือของขวัญให้ฉันครอง
การถือครองเธอในมือเหมือนถือแดด
เหมือนเห็นแสงสีแสดที่สาดส่อง
พอทำได้กับมันคือการมอง
เป็นเจ้าของความเปล่าว่างวังเวงใจ
การรักเธอเหมือนรักกับอากาศ
เหมือนสวมสอดกอดกลุ่มก๊าซให้หวาดไหว
ดั่งฝนซึมลงทรายแล้วหายไป
ฉันประคองมันไม่ได้...ไม่โทษเธอ