จองเวร

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

ฉันถูกพฤติกรรมเธอตามบีบคั้น
บังคับให้ฉันไร้คนแลเหลียว
ให้ฉันเป็นคนรักเธอข้างเดียว
ขังให้เปล่าเปลี่ยวในคุกหัวใจ
ฉันถูกตัดขาดจากโลกภายนอก
กุญแจใจล็อกไม่ให้ไปไหน
นอนจมกองโศกกับโลกภายใน
เธอกลับบินไปตามใจเสรี
เธอคงอุ่นใจที่มีใครง้อ
มีคนคอยรอไร้ปีกหลีกหนี
ดื่มเสียงร้องไห้หล่อเลี้ยงชีวี
โดยที่ไม่มีเธอคอยดูแล
ฉันถูกความหวังขังในกรงฝัน
ถูกความเงียบงันโบยตีเป็นแผล
โดนสนจมูก ถูกปล่อยลอยแพ
ท่ามกลางกระแสแห่งกาลเวลา
โอม...
ขอให้เธอเป็นดังเช่นฉันบ้าง
วังเวงเคว้งคว้างดังคนไร้ค่า
ความรักที่ให้ดูไร้ราคา
เขาไม่ปรายตามองสักครั้งเดียว
โอม...
ฉันรักข้างเดียวเธอไม่เหลียวแล
ขอให้เธอแคร์เขาไม่แลเหลียว
ให้เธอเป็นบ้าง รักเขาข้างเดียว
เขาไม่ข้องเกี่ยวตอบรับน้ำใจ
โอม...
ให้เขาย่ำยีสิ่งที่เสนอ
บีบคั้นให้เธอสะท้อนอ่อนไหว
รักเขาเช้าเย้นเขาไม่เห็นใจ
มีน้ำตาใสไหลล้างเวรกรรม
โอม...
ให้เธอลองเป็นอย่างเช่นฉันบ้าง
เหว่ว้าอ้างว้างไห้หวนครวญคร่ำ
ทางรักเธอหวังรกร้างมืดดำ
ชุ่มชื่นดื่มด่ำแต่หยาดน้ำตา
โอม....
ขอให้เธอเจ็บช้ำเลือดช้ำหนอง
มาเถอะมาลองน้ำตานองหน้า
พบความสิ้นหวังในบางเวลา
สักครั้งเถิดหนา...ฉันขอจองเวร