พูดกับลมหายใจของตัวเอง ร้องเพลงกับความเงียบเหงา มีเพื่อนสนิทคือความเคว้ง มีความวังเวงเป็นดังเงา เช้าวันเสาร์คือเช้าวันเหงา รอบกายเรามีแต่ความอ้างว้าง ใจโคจรมาพบฤดูเศร้า ความว่างเปล่าคือเพื่อนร่วมทาง มุมชีวิตที่ไร้ใครเคียงข้าง ความเงียบอำพรางลมหายใจ ฉันไม่เคยเป็นเจ้าของอะไรสักอย่าง ทุกสิ่งหล่นคว้าง...หายไป สองมือได้กอบกำแต่ความร้างไร้ ล้มไข้ด้วยอาการเข้มแข็ง เป็นตัวตลกที่ยังพอยิ้มได้ แต่ไฉนดวงตาเป็นสีแดง มีความทรงจำที่แห้งแล้ง แต้มแต่งด้วยสะเก็ดความสุข การได้ครอบครองใจใครในกำมือ อาจทำให้เราลืมถือความสนุก ถ้าต้องได้ครอบครองอย่างเป็นทุกข์ ฉันขอเป็นสุขกับการสูญเสีย บางทีสองแก้มที่แห้งกร้าน ก็ต้องการน้ำตาใสๆให้ไหลเคลีย...
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์ 16 ส.ค. 2547 13:18 น. - ID 59190 
800
1
0
16 สิงหาคม 2547 14:04 น. - comment id 312622
งดงามในการสื่ออารมณ์ครับ๚ะ๛ size>
17 สิงหาคม 2547 08:49 น. - comment id 312899
งดงามครับ... เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
