พรุ่งนี้ ฉันจะรักตัวเองจนตาย

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

พรุ่งนี้เลิกเหนื่อยกับการห่วงเขา		
และจบเรื่องเราลบความร้าวฉาน
ที่แล้วแล้วไปขอให้เป็นทาน			
เหลือเพียงตำนานวันคืนหมื่นพัน
พรุ่งนี้จะยืนสู้ความไหวโยก			
ท่ามกลางแยกโลก นรก สวรรค์
มีค่าต่อตนพอพ้นวันวัน				
ยก รักนิรันดร์ ให้เขาครอบครอง
พรุ่งนี้ไม่ต้องรู้จักความปวด			
ไม่ต้องร้าวรวดเพราะเขาทั้งสอง
น้ำตาใสใสไม่ต้องไหลนอง			
เซลล์เม็ดเลือดหมองก็หยุดลำเลียง
พรุ่งนี้ไม่รู้ความหมาย ความเจ็บ		
ใส่ในวงเล็บไม่อ่านออกเสียง
หมอนลายสดใสวางไว้บนเตียง			
จะมีแค่เพียงใบเดียวเท่าคน
พรุ่งนี้ไม่ต้องวิ่งเต้นเพื่อเขา			
ความดีของเราเขาไม่เคยสน
จะเก็บเอาไว้ใส่ใจของตน			
เอาช่วงดิ้นรนมานอนหายใจ
พรุ่งนี้ฉันคงจะรู้เสียที				
ว่าความโชคดีมันเป็นแบบไหน
สามเส้าสามง่ามรักทิ่มตำใจ			
เขาเห็นใจไหม...ก็ไม่สักวัน
พรุ่งนี้ไม่มีเธอในความคิด			
ก็เหมือนชีวิตสัมผัสสวรรค์
ไม่ได้ต้องการเห็นกาลนิรันดร ์			
แค่ใจใฝ่ฝันเห็นวันพรุ่งนี้
พรุ่งนี้จะเห็นแต่สิ่งดีงาม				
สิ่งโทรมเสื่อมทรามจะข้ามผ่านหนี
จะซึ้งซาบว่าเกิดมาโชคดี			
ที่ยังพอมีสติรักตัว
พรุ่งนี้พอแล้วไม่ขอมีรัก				
ช่างแสนหน่วงหนักร้าวรวดปวดหัว
จะไม่เก็บใจใครมาพันพัว			
ขอโอบกอดตัวเวลาหนาวกาย
พรุ่งนี้จะอยู่ในโลกใบใหม่			
ที่ความสุขใจไม่มีวางขาย
พรุ่งนี้จะรักตัวเองจนตาย			
ลืมวันเลวร้ายเพื่อสร้างพรุ่งนี้