บทกวี ไดอารี่เก่าๆ
วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
บทกวีเพี้ยนๆ ไดอารี่เก่าๆ
บอกเล่าตำนานรักและความหลัง
การเดินทางแห่งรักจากผูกพันถึงผุพัง
อ่านทวนมันกี่ครั้งยังกินใจ
ถึงผิดเพี้ยนตกหล่นขาดๆหายๆ
แต่เป็นสายเชือกร้อยความทรงจำไว้
มีเธอฉันเดินอยู่บนบรรทัดใจ
โลกทั้งโลกหมุนอยู่ใต้ปลายปากกา
บทกวีทุกถ้อยคำยังคงเดิม
แต่ความหมายนับวันเพิ่มมีคุณค่า
แม้รักสองเราจะถูกทำลายด้วยกาลเวลา
มีสิ่งใหม่ๆเข้ามาลบล้างคำว่า เรา
โปรดอย่าเพิ่งคิดแง่ร้ายกับตัวฉัน
บทกวีเพียงแทนเธอในคืนวันอันเงียบเหงา
ไม่ฉุดรั้งเธอ ฉันยินดีหลับเงียบๆอยู่กับเงา
บางที... อาจเป็นเพราะคืนนี้ฉันเหงากว่าทุกคืน...