ความรักฉันล้มตายอย่างไร้ท่า ตายช้าช้าปวดเจ็บแต่เก็บเสียง หัวใจดิ้นทุรนอยู่บนเตียง ผิดแต่เพียงร่างยังวุ่นกับเหงื่องาน เหมือนมีเรี่ยวมีแรงไม่ร่ำร้อง แต่สมองดังปืนซัดประหัตประหาร บนแก้มนี้มีดอกไม้ระบายบาน แต่อกซ่านดังแล่เนื้อเอาเกลือทา ยังเสาะน้ำดื่มกินลิ้นกระหาย คอแห้งดังกระดาษทรายไม่บ่นบ้า ฝนลงเม็ดเด็ดร่วงในดวงตา เจ็บซ้ำซ้ำช้ำช้าช้าทรมาน จึงแอบเขียนพินัยกรรมมอบความรัก อันหน่วงหนักแน่นหนามหาศาล มีทนายคือความช้ำช่วยทำการ ความเงียบเป็นพยานที่สำคัญ เมื่อความรักฉันล้มตายไร้วันฟื้น ขอมอบรักสดชื่นพร้อมความฝัน ให้เธอเลี้ยงหัวใจกันและกัน หัวใจฉันแข็งตายในโลงเย็น อยู่ที่นี่มีแต่กายไร้ความคิด เคลื่อนไหวได้แต่ไร้สิทธิ์จะคิดเห็น ไม่มีแล้วน้ำตาจะกระเซ็น ฉันโอนเป็นมรดกตกทอดเธอ...
13 สิงหาคม 2547 18:26 น. - comment id 311461
: : เพิ่มบทกลอน บทกวี เรื่องต่างๆ : : เพื่อการแบ่งปันพื้นที่หน้าแรก กรุณา Post กลอนไม่เกิน 5 กลอนต่อวันนะครับ
13 สิงหาคม 2547 18:26 น. - comment id 311462
คตนแรกเลยเรา... อิอิ..แวะมาทักครับ...
13 สิงหาคม 2547 19:43 น. - comment id 311498
สื่อความหมายได้ดี๚ะ๛ size>
14 สิงหาคม 2547 15:08 น. - comment id 311842
........... เธอช่าง........จัดแต่งคำ ความรักเก่าใยเล่า เน่ามลาย ความรักใหม่ รากเรียงราย สูบกัดกิน .............. เห็นใจความรักเก่าครับ