นภาฉ่ำโอ้อกช้ำน้ำตาดาว ระยิบราวเกล็ดแก้ววาวแววใส จากเวหาสู่ภิภพจบครรลัย เพ่งพิศคล้ายม่านวารีนทีริน ด้วยหทัยพะวงไปให้โศกศัลย์ ฤาราตรีมิมีวันจักสูญสิ้น มิตระหนักสักเพลาเป็นอาจิณ ยอมให้รักโบยบินด้วยขลาดใจ ยินเพียงเสียงกังวานก้องในดวงจิต แม้หลับตาเพียงนิดคิดหวาดไหว กระไรเลยหยาดฝนช่างเป็นใจ ให้น้ำตาตกในดังสายธาร เคยรำลึกถึงเจ้าเคล้าจอมขวัญ ณ วันนั้นทุกคำล้วนฉ่ำหวาน นับแต่นี้แม้สายฝนงามตระการ มิอาจต้านความร้าวรานในห้องใจ โอ้ยามใดสายน้ำจักหวนกลับ เหมือนเขาเลยลาลับไปหนไหน ขอพิรุณลาร้างห่างกันไกล ดังหัวใจเขาจรไปไม่หวนคืน
soulmate 7 ส.ค. 2547 14:27 น. - ID 58664 
860
5
0
7 สิงหาคม 2547 15:49 น. - comment id 308056
ถ่ายทอดอารมณ์และเลือกใช้คำได้ดีมาก เลยครับ กลอนออกมาไพเราะงดงามมาก ๚ะ๛ size>
7 สิงหาคม 2547 17:51 น. - comment id 308116
อย่าร้องไห้นะคะ ยังมีเพื่อนอีกหลายคนเป็นกำลังใจค่ะ
7 สิงหาคม 2547 19:57 น. - comment id 308170
สู้ๆนะคะ วีนัสเป็นกำลังใจให้ วีนัสก่ะเจ้า
7 สิงหาคม 2547 20:34 น. - comment id 308181
ความรักคงจะเป็นเช่นสายน้ำ ไม่ไหลกับทวนซ้ำมาที่เก่า เหลือแต่รอยแผลรักอยู่นานเนาว์ ตราบจนเท่าชีวิตจะปลิดปลิว........ อย่าอาวรณ์ไปเลย คนหัวอกเดียวกันยังและยังคอยคนที่เข้าใจ
20 สิงหาคม 2547 20:12 น. - comment id 313692
เศร้าเหลือเกิน ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
