ตอนนี้ฉันคิดถึงเพื่อนคนหนึ่ง เป็นผู้ซึ่งเอาใจฉันไม่ห่างหาย เวลานี้ถึงแม้ห่างกันแค่กาย แต่ในใจกับร้อนรนคิดถึงเธอ ห่างกันไปนานนานทำให้คิด มันสะกิดในใจฉันอยู่เสมอ ว่าทำไมพอไกลกันถึงได้เพ้อ เฝ้าเป็นห่วงแต่ตัวเธอเพียงผู้เดียว ถามตัวเองเกือบทุกทุกเวลา ราวกับว่าในใจฉันมันแห้งเหี่ยว รู้สึกว่าตัวเองเดินคนเดียว เมื่อแลเหลียวกลับไปไม่เห็นใคร เพิ่งจะรู้ว่าในใจมีแต่เธอ แปลกนะเออที่ฉันนั้นเฝ้าฝันใฝ่ ได้แค่เพ้อละเมออยู่เรื่อยไป ทำไงได้คงเป็นเพียงแค่..... -๐-คนเคยคุ้นเคยกัน-๐-
6 สิงหาคม 2547 15:12 น. - comment id 307420
( อยากมีช่วงเวลาที่เธอมานั่งอยู่ที่นี่มาพูดคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆในช่วงเวลาที่ไม่มีกัน แต่มันคงไม่มีวันนั้นใช่ไหม ? ) คุณแต่งกลอนเพราะดีนะ แวะมาทักทายเป็นครั้งแรก
6 สิงหาคม 2547 15:22 น. - comment id 307425
อยากจะกลับไปเหมือนก่อนตอนเราอยู่ ได้เคยคู่ชิดใกล้ไม่หน่ายหนี เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วกับฤดี ว่าฉันมีเธอคนดีอยู่ข้างใน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
6 สิงหาคม 2547 15:55 น. - comment id 307445
ดีค่ะ เพราะดี ชอบค่ะ การเก็บความรัก ความคิดถึงเอาไว้ บางครั้งอาจจะทำให้เราเสียใจไปตลอดชีวิต
6 สิงหาคม 2547 16:03 น. - comment id 307453
อนุภาพแห่งรักมันทำให้ใจ ร้อยลำนำกลอน ออกมาได้ ไพเราะถึงปานนี้เลยหรือนี่๚ะ๛ size>