โอ้อกเอ๋ยเคยรักสลักจิต แน่นสนิทแนบแน่แท้หนักหนา ดวงฤดีพี่นี้มีแก้วตา มาเป็นยารักษายามพี่ตรม โอ้อกเอ๋ยอกข้ามาเห็นแล้ว เธอคือแก้วที่มีค่าพาสุขสม เธอคือแก้วที่มีค่าควรพาชม เธอคือลมหายใจของข้าเอง โอ้อกเอ๋ยอกข้ามาพบแล้ว ไม่ขอแคล้วห่างเจ้าเฝ้าเหมาะเหมง อยู่ใกล้เธออุ่นไอรักเคล้าบทเพลง อย่างนี้เองที่เรียกว่า เจ้ายาใจ
3 สิงหาคม 2547 16:57 น. - comment id 305068
ลูกอ้อนยอดเยี่ยมไร้เทียมทาน นับถือๆ๚ะ๛ size>
3 สิงหาคม 2547 17:23 น. - comment id 305094
เอ๋....แล้วใครจะเป็นยาให้ลูกกวาดบ้างนี่ ลูกกวาดไม่ชอบยาขมนะ คิคิ
3 สิงหาคม 2547 19:40 น. - comment id 305151
แอบรักครายหว๋า..า.า... อิอิ.. อิจฉา... ขอโทษที่มาช้า...ช่วงนี้สอบก่ะเจ้า แวะมาทักทายและมาชมกลอนหวานๆ นะจ๊ะ.. วีนัสก่ะเจ้า
3 สิงหาคม 2547 20:04 น. - comment id 305173
อ้อ ลืมบอกไปว่า กลอนที่พี่ถามว่า รักในจินตนาการของคุณเป็นแบบไหนอ่ะ... ตอบแล้วนะเจ้า แค่นี้แหละค่า...อิอิ ยาวมากเลยอ่ะ อิอิ วีนัสแวะมาอีกรอบค่ะหวังว่าคงไม่ว่ากัน
3 สิงหาคม 2547 22:25 น. - comment id 305290
เธอนั้นเป็นเทพธิดาและยาใจ เป็นคนที่ฝันห่วงใยใฝ่ห่วงหา เพราะเธอนั้นแสนงามอย่างจันทรา และมีค่าสูงเทีบบฟ้านะยาใจ *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
4 สิงหาคม 2547 21:56 น. - comment id 306137
เพราะจังค่ะ