เข้าใจหรือยัง ... รักได้พังจบลงตรงปลายฝัน เธอเคยผิดคิดให้อภัยกัน จะรับมันเก็บไตร่ตรองมองให้ดี คิดดูแล้วโกรธไปไร้ประโยชน์ รังแต่โทษตอกคนพ่ายย้ำหน่ายหนี ทุกบทตอนจะไม่จำเธอย่ำยี ต่อแต่นี้มองมุมใหม่ไม่โกรธเธอ แต่อย่างไรเรื่องหัวใจใช่เรื่องง่าย มันคงสายเกินรอรั้งสิ่งพลั้งเผลอ พอแล้วพอเลิกทอใจให้ละเมอ ไม่อยากเจอแม้ไม่เกลียดเคียดแค้นใด เพราะฉันเป็นหญิงคนหนึ่งซึ่งจำเจ็บ ได้แต่เก็บน้ำตารักเธอผลักไส กลัวพรุ่งนี้หากฉันหันกลับไป เธอมีใครให้เห็นเช่นวันวาน เข้าใจแล้วใช่ไหม ... รักเกินใครมอบยามาสมาน กว่าจะหายรอยแผลใจต้องใช้กาล หยุดทรมานด้วยการเจอเธออีกเลย
1 สิงหาคม 2547 22:41 น. - comment id 304133
เคยได้ยินไม๊ล่ะ ที่เขาว่า ยิ่งเกลียด ยิ่งได่พบ น่ะ ถ้าไม่เกลียดไม่ได้พบอยู่แล้ว ถ้าอยากเจอใคร รีบเกลียดเขาซะ อิอิ
1 สิงหาคม 2547 23:16 น. - comment id 304150
แหมแต่งได้ดี กว่าวงเวียนอีก นี่ ๆระวังนะ จะต้องเจอเขาทุกวัน เพราะ ยิ่งเกียดยิ่งเจออ่ะ
2 สิงหาคม 2547 05:08 น. - comment id 304200
กลอนบทนี้ทำได้ไม่เบานะเยี่ยมมากๆเลยเชี่ยว ดีมากเลยทั้งความราบรื่น และ การส่งนัยยะแห่ง ความทรนงออกมาทางตัวอักษรได้ดีมากๆ ๚ะ๛ size>
2 สิงหาคม 2547 08:43 น. - comment id 304242
จ๋า..... ก็บอกแล้วไงค่ะ ว่าไม่เกลียด ก็เลยคงจะมีโอกาสน้อยมากที่จะเจอ ว่าเหมือนกันไหมค่ะ^_^
2 สิงหาคม 2547 12:01 น. - comment id 304322
มาอ่านเป็นกำลังใจให้...นะครับ