# เมื่อรักฉันเกิด # ( ๑ ) ก็เป็นคำถามที่ยังค้างคาใจ ว่าทำไมฉันจึงต้องหลบหนี แม้บางครั้งได้พบเจอคนดี แต่ทุกทีไม่เคยมีแม้สายตา คงเพราะเธอ ไม่สิ ไม่โทษเธอ ที่มาเผลอมารักมาห่วงหา จนถึงวันที่เราต้องจากลา คำสัญญาย้ำหนักหนาว่าให้รอ ( ๒ ) คนคนนึงวันวันยังคงหวัง ยังปิดขังหัวใจล็อคแน่นหนา แต่กลับลืมมองผ่านวันเวลา ไม่รู้ว่าใครคนนั้นเริ่มปันใจ เจ็บปวดนักรู้ว่ารักที่เกิดนี้ อยากหลบหนีให้หายจะได้ไหม เธอคนเดียวเป็นรักแรกของหัวใจ กลายเป็นใครที่ทำร้ายซะเหลือเกิน ( ๓ ) รักของฉันครั้งนั้นที่เคยเกิด ทุมเทเทิดทูนหวังมากแค่ไหน แต่ลงท้ายพังลงมาเหลือเสี้ยวใจ หายมลายจบไปใจอ่อนแรง รักจะเกิด ช่างมันเถิด ไม่อยากมี เห็นใครดี มีใจจริง ยิ่งกินแหนง พอเสียเถอะพอกันทีเลิกมาแกล้ง อย่าแสดงออกมาว่ารักเลย ( ๔ ) ยามแรกรักก็ล้วนมักดีทุกคน พอเราสนกลับทำเป็นเมินเฉย หมดแล้วใจไม่มีใครอย่างที่เคย จบลงเอยอย่างสงบก็คงพอ แค่อยากจะหนีมันไปให้ไกล หนีออกไปจากใครที่รักหนอ ก่อนที่เธอจะกลับมาให้ใจท้อ อยากจะขอหลบหนีไปให้ห่างเธอ ( ๕ ) จะบอกว่าฉันเป็นหญิงไร้ใจ ก็ตามใจเชิญพูดไปได้เสมอ เพียงพอแล้วฉันไม่มีน้ำตาเอ่อ มันพร่าเบลอจนหมดแรงจะแข่งใคร แค่อยากจะหนีมันให้ไกลสุดกู่ ก่อนจะรู้ว่าไร้ค่ามากแค่ไหน ก่อนที่ฉันจะเจ็บจะเสียใจ มีสิ่งใดแย่กว่านี้มีไหมเธอ ( ๖ ) ไม่อยากให้รักมันเกิดอีกเลย เพราะฉันเคยเจ็บช้ำย้ำเสมอ ไม่อยากมีอีกแล้วไม่อยากเจอ แต่เหมือนเธอยังคอยตามมาหลอนใจ อย่าเกิดเลยรักนี้อยากพอที ไม่อยากมีน้ำตากับคนไหน ฉันเจ็บจำเข็ดหลาบเสียมากมาย อยากหลบไปก่อนที่ใครจะมาเจอ
1 สิงหาคม 2547 17:00 น. - comment id 303992
กลอนถ่ายทอดอารมณ์ปวดร้าวน้อยเนื้อต่ำใจ ได้สมจริงสมจังมาก แต่ก็แฝงด้วยความทนง ในหัวใจที่ร้าวลึกได้อย่างอาจหาญ กลอนบทนี้ ไพเราะมากทั้งรูปภาษาและความหมาย ๚ะ๛ size>
2 สิงหาคม 2547 00:18 น. - comment id 304168
มีความตั้งใจ ในการเขียน เยี่ยมมาก.. เขียนบ่อยๆนะ สวัสดีนะ
2 สิงหาคม 2547 11:46 น. - comment id 304307
มาอ่านเป็นกำลังใจให้...นะครับ
2 สิงหาคม 2547 22:47 น. - comment id 304778
ความรู้สึกเหมือนกันเลยครับ
3 สิงหาคม 2547 17:58 น. - comment id 305124
ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม