--- เพราะเหตุใดจิตใจจึงไร้รัก เพราะเหตุใดจิตใจจักหารักใหม่ เพราะเหตุใดจิตใจฉันหวาดหวั่นไป เพราะเหตุใดจิตใจไร้ไออารมณ์ --- มันลึกไปใจห่วงไร้ดวงจิต มันมืดมิดคิดไกลหาได้สม มันหว้าวุ่นขุ่นข้องขอลองทน มันสับสนปนเปปะเอวัง --- ใครใคร่คบพบฉันขวัญผวา ใครใคร่พูดพูดจาก็หาขลัง ใครใคร่ค้าฆ่ากันหาจริงจัง ใครใครรักรักยังผุพังไป --- เศร้าโศกจิตคิดถึงคะนึงหา เศร้าโศกามาไปใจหวั่นไหว เศร้าโศกสุขทุกข์กายก็หายไว เศร้าโศกใจใคร่หายได้แม้ตายตาม --- ดูเว้งว่างห่างสุขพบทุกขา ดูเว้นว่างห่างกายาจักหาถาม ดูวังวนจนทุกข์ทุกทุกข์มา ดูกังขาหาดีได้วายชีวา --- ความสงบจักประสบพบที่ไหน ความสุขใจในจิตต้องคิดหา ความสบายมันหายกระจายลา ความปรีดาจากข้าไปป่ามา --- ป่าวงกตคดเคี้ยวและเลี้ยวลด ป่ากบฏหมดสิ้นทิ้งมังสา ป่าเปียกฝนทนทุกข์ทุกสิ่งมา ป่าไม่พอขออีกท่าข้าขอลา --- ใจคนวกลดเลี้ยวและเคี้ยวคด ใจคนโต้โป้ปดมดมุสา ใจคนร้ายมายมากยังลากมา ใจคนนี้บาปหนาอย่าว่าเลือน --- ถูกเธอทิ้งทนทุกข์อยู่ทุกเมื่อ ถูกเธอเบื่อเมื่อลองต้องของเพื่อน ถูกเธอโกรธโหดร้ายไม่ตักเตือน ถูกเธอสวมเขาเกลื่อนกลาดดาษดา
28 กรกฎาคม 2547 06:47 น. - comment id 302525
...ใจรอนรอนทุกคราเวลาคิด ถูกหรือผิดอย่างไรใจถลำ เผลอมอบตัวและหัวใจให้ระกำ สุดชอกช้ำกรรมใดไปรักเธอ เธอนั้นมีเจ้าของครองเป็นคู่ ฉันเองรู้อยู่แก่ใจไปเสนอ มอบทั้งตัวและหัวใจไปปรนเปรอ ฉันเสนอเธอสนองคะนองใจ เธอรักฉันหรือไม่ฉันไม่รู้ เพียงได้อยู่แนบชิดพิสมัย ท่วงทำนองเพลงรักอุ่นละไม ฉาบหัวใจให้ชุ่มชื่นระรื่นทรวง.. อรุณสวัสดิ์ยามเช้าครับคุณยวน สดชื่นแจ่มใสทั้งวันครับโชคดีครับ บาย ~♥:*:♥:*:♥:* ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛[แค่]คนในนิยาย๛ll *:♥:*:♥:*:♥~