อ่านไปก็เท่านั้นล่ะ

..ยาสีฟัน..

คนเจ็บช้ำระทมใจด้วยความรัก...
เขาประจักษ์รักนี้ดีไฉน..
แม้นรักนั้นจะเต็มเปี่ยมด้วยหัวใจ..
ไม่มีใครรักจริงอย่างแน่นอน...

ฉันคนหนึ่งที่เหน็ดเหนื่อยจากรักนี้..
ฉันก็มี..จิตใจ...จะพักผ่อน..
แม้นพักรักครั้งนี้จะไม่ใช่การหลับนอน..
ฉันจะพักผ่อนจิตใจไม่รักใคร...

เรื่องของเราคือเรื่องจากคนที่รักเดียว..
ที่ทำใจเราต้องหดเหี่ยว..ไม่รู้เรื่องไฉนไหน..
เราผิดโดย..ไม่รู้ต้นตอก็รับไป..
ทำอะไร..ไม่ได้เลย..โอ้ตัวเรา..

เราก็เลยเจ็บช้ำเพราะจำใจ..
จะกลับไปเป็นอย่างเก่าไม่ได้เลยนั่งเศร้า..
คิด-คิดดู..คิด-คิดอยู่..ในความเหงา..
โทษตัวเราทำผิดไป..ใครจะช่วย..

เฮ้ย..นายไม่รู้ว่าจะแต่งต่อว่าไงดี...
ขอให้คุณพี่-พี่ช่วยนายด้วย..
ที่นายแต่งมาทั้งหมดมันคงห่วย..
เพราะตัวซวยอย่างนายมันไม่ดี..	

ขอโทษ-ขอโทษนะที่รบกวน...
ที่มาชวนพี่-พี่ให้นั่งฟัง..ขอโทษที
นายไม่อยากพูดในสิ่งที่นายว่าไม่ดี
ขอโทษทีที่ไม่ได้เล้าเรื่องนั้นให้ฟัง..

ขอให้พี่-พี่ได้รับรู้ว่านายเจ็บ..
และนายเข็ดเพราะเรื่องที่รักมันฝัง..
ฝังไว้ในใจนายคนนี้.ทำชีวิตนายเกือบพัง..
ไม่รู้ทำไมนายยังรักเค้าอยู่ได้...

ทั้งๆที่นายเรื่องนี้ทำนายเกือบเสียคนไปแล้ว...