ลาก่อนหนาแม่นางในดอกบัวแห่งข้า ลิขิตฟ้ามิอาจฝืนยื่นอุทธรณ์ จำลาจำจากเจ้าจำจร ม้วยมรณ์แต่กาย...ใจยังคง
15 กรกฎาคม 2547 16:33 น. - comment id 298974
ไพเราะในอะักษรและความหมาย๚ะ๛ size>
15 กรกฎาคม 2547 22:21 น. - comment id 299173
............โอ้ ท่านว่าฉะนี้นา... ช้ำฤดี ที่จากลา ว่ารันทด ทิพากร ใยเล่าเบิกย้อน มาจำจด คราที่จะลา ลด จากนี้ไม่ลืมเลือน.... ...........โอ้ ยอด รักเจ้างามปลอด.. พี่พร่ำพรอด ก่ายกอด เสมอเหมือน ห่างจากแม่ คิดกระไร มิแชเชือน .โอ้ ฟ้าสิ้นดิน สะเทือน ใย ...... พี่นี้จะเลือนคำ .............ขอร่ามแจม ครับ.....งามดี....ชมครับ ชม ขอบคุณ ครับ
16 กรกฎาคม 2547 13:07 น. - comment id 299423
งานจากใจได้งามดีค่ะ